خاطره ای از شهید داریوش درستی
همرزم شهید جاویدالاثر حاج داریوش درستی:
ابو حامد(شهید حاج داریوش درستی) عزیز در این آموزش برای دوره های نیرو مخصوص زحمات زیادی متقبل میشد ومجدانه وبا صبر وحوصله ی فراوان به اموزش عزیزان می پرداخت از محسنات این استاد بزرگ وارجمند صبر مثال زدنی ایشان توام با اخلاق حسنه بود.
داریوش عزیز درشروع کلاس با مهربانی ولی با نظم ودیسیبلین خود آموزش را توام با رأفت ومهربانی ودلسوزی سپری می نمود.درآموزش آبی خاکی، شنا ازمقدمات اولیه است که خیلی از افراد شنا کردن بلد نبودند که باید آن را فرا می گرفتند و این مورد برای استاد سخت وبرای دانشجو سختتربود. و برادران بخاطر وارد نبودن اکراه داشتند وگاهی هم فراری بودند، که اخلاق خوش ورفتار برادرانه ی ایشان چنان جاذبه ایجاد میکرد که در روزهای بعد برادران دانشجو که از کلاس فراری بودند با جاذبه وهنر کلاس داری این بزرگوار مشتاق وتشنه فرا گیری این آموزش می شدند
🌷هنرفصاحت وبلاغت وساده گویی توأم بااخلاق خوش ولبخند ملیح وچهره ی زیبای ابوحامدتسلط بر دلها وقلبها ایجاد میکرد. دراین آموزش که با سختی ومشقت وخستگی مفرط همراه بود با هنر صبر وتبحر این فرمانده واستاد عزیزسپری می شد. هر روز از کلاس که می گذشت اشتیاق دانشجویان زیاد وزیاد تر می شد.
[در آموزش شنا از ترس وفراری بودن دانشجو با هنر کلاس داری ایشان به تفریح وسر گرمی تبدیل میشد. ]این هنر با سعه ی صدر و اخلاق نیکو وبردباری ایشان محقق میشد.وظیفه ی داریوش عزیزآموزش شنا بود ولی با ظرافت خاص وبرخورد خاکی ومزاح وشوخی جاذبه فراگیری را مضاعف مینمود ، بعد از سپری شدن چند روز از آموزش براداران دانشجواز رفتار کریمانه وبزرگوارانه وصبر وحوصله ایشان محفل گفتگو ی اوزبانزد خاص وعام میشد واین برای ما یک الگو در ذهن تجسم مینمود .این مرد آسمانی با ما رابطه عاطفی وصمیمانه وبرادرانه وبارأفت داشت که در آن صبر وبردباری را به همراه داشت. بعضی از افراد دانشجو ضعیف بودند، برای همسان سازی برادران دانشجو با آن بردباری که داشت وقت می گذاشت تا این دانشجویان رابه دیگران برساندتاهم سطح وهم ترازدیگران شوند.یادم می آید در یکی از کلاسها انقدر به تمرین وممارست برادران همت گماشت که بعد از کلاس همین چند نفر تصمیم به بیشتر تمرین کردن گرفتند تاخود را به دیگران برسانندواین شد رویه ی آنها تا به اصصلاح از خجالت داریوش در آیند. در کنار کار آموزش با رفتار وکردار واخلاق نیکو وحسنه، صبر وبرباری را به ما اموخت واین برای ما که بعدها مسئولیتهایی راپذیرفتیم الگو وسرمشق شد.برادری وصمیمیت ایشان ان کار غیر ممکن را سهل وآسان نمود وهمه ی اینها در صبر وتحمل ایشان مستتر بودوهنر کلاس داری ایشان دو مطلب در پی داشت یکی نظامی ،عملیاتی ودیگری آموزش اخلاق نیکو وحسنه ، انسان وقتی با ایشان برخورد مینمود چنان جذب معرفت وشعور وصفا وصمیمیت ایشان میشدکه به قول معروف با مصاحبت این مرد بزرگ هم نیرو می گرفت و هم آموزش .در احادیث داریم یک دوست خوب آن است که انسان را به یاد خدا بیاندازد ورفتار واقوال واعمال وکردار آن دوست مخاطب رامتنبه کند. او هر چند استاد دوره بود ولی استادبارز اخلاق بود من به جر أت می گویم کار این عزیز کمتر از یک روحانی که وظیفه ذاتی وضمیری او آموزش اخلاق حسنه هست نبود. ایشان در عمل به آن عامل بود.
از زیباییهای این استادبزرگوار وفرمانده ی بزرگ لبخند ملیح وچهره ی زیبا ودوست داشتی اوبودکه هر شخصی را جذب خود می نمود ودر عمل سنگ صبور براداران هم بود،چقدر خوب است زیبا زیستن وزیبادرس اخلاق دادن بدون اینکه جاروجنجالی باشد، کاری که یک سخنران ویک استاد ومعلم دینی باید مدتهامنبر برود تا از او درس اخلاق فرا گیرند، داریوش عزیز ،در اقوال واعمال داشت که جاذبه ان همانند آهن ربا عمل می کردآن که خوبان همه دارند تو یکجا داری ،باید باداریوش میبودی تا از درون این اقیانوس ،خوبیها را استحصال کنی وما اورا الگو واسوه ی خود قرار داده بودیم ودر امتحان الهی ان شاءالله موفق، چرا که در زنده بودن الگوی ما بود ودر شهادت ان شاءالله شفیع ما ،بر خود می بالیم که چنین دوست ورفیق واستاد وفرماندهی داشتیم وخدا را شکر می کنیم در این انتخاب درست وخداپسندانه ،این شعربرای مرادی که مریدش بودم و استادی که شاگردش بودم
تواول بگو با کیان زیستی
پس آنگه بگویم که تو کیستی
ودر شعر دیگر
خوشتر آن باشد که وصف دلبران
گفته آید درحدیث دیگران
آقا محمودرضا
