خاطره ای از یکی از شهدای فاطمیون
سلام این خاطره یکی از شهدای فاطمیون هست که خوندنش خالی از لطف نیست.
روز۱۳فروردیـن دشمـن با تمام قــوا به مـا حمله ڪـرد. خط گردان ما شکسـت و نیروهـا عقب کشیدند.
شـب ڪه باکمڪ تعدادحدوداً ۱۰نفر خط پس گرفته شد مشغول منظـم ڪردن خط و عقب دادن شــهـدا و مجروحین شـدیم. رسیدیم به پیڪـر مطـهـر شهیدی ڪه در جایے از خط به نام انبار ڪاه.
تو همون دقایـق یکے از دوستانش رسیـد،چون شڪ داشتیـم ڪه دشمـن پیڪرش روتلـه ڪرده از دوستش که زمان شهادتش ڪنارش بود سوال ڪردم ڪه وقتی شهید شـد همینطور افتاده بود یا جابجا شده، حدسمون درست بود وقتـی با کمڪ بچه های تخریب پیکرش جابجا شد صدای انفجار نارنجڪی ڪـه زیر پاش گذاشته بودن در منطقه پیچید. برام جالب بود بدونم چطور شهید شده از دوستش سوال کردم و اون شروع ڪــرد به تعریف:
عصر ڪـه دشمـن شروع ڪرد به ریختن آتش تهیـه چند ساعت همه جا رو شخم زد،هیچڪس از جاش تڪون نمیخورد تشنگے غالب نیروها رو فرا گرفته بود وقتے بچه ها شروع ڪردند به تقاضای آب همه با شرمندگی بخاطـرنبود آب به هم جواب منفی میدادنددر این بین الله یار وقتی این وضعیت را دیدبدون ترس و باشتاب از بچه ها جدا شد و به سمت سنگـر های عقب ڪه تا خط حدود ۳۰۰-۴۰۰متر بود زیر آتش دشمن دوید بعد از چند دقیقـه با چند ظرف آب خود را به بچه ها رساند،بعضی از بچه ها شروع به سرزنش او کردند ڪه چرا جان خود را به خطر انداختی و برای آوردن آب رفتی،الله یار گفت نیروهای تشنـه ڪه قدرت جنگیدن ندارند،باید یڪ نفر برایشان آب می آورد.
و شروع ڪرد به پخش ڪردن آب بین همرزمانش همینطور ڪه لیوان در دستش بود وآب پخش میڪرد
خمپاره ای پشت سرش به زمین خورد و ترڪشی از خمپاره به پشت سرش خورد.
من ڪه در حال جمع ڪردن تڪه های مغز الله یار بودم و به حرفهای دوستش گوش میدادم به حالش غبطه خوردم خوش به سعادتش چه شهادتی.
عشق به خدا باعث شد خدا اینـچنیـن شهـادت زیبایی نصیبش کند.
امـا متاسفانه بعضـی از ما بخاطر خودخواهی نه تنهـا به اینچنین فیضی نمیرسیم بلڪه در قعر جهنم فرو میرویم.
هدیه به شهدای مدافع حـرم مخصوصاً شهید الله یار یعقوبی صلوات
نقل از : شیخ عمار محمدی
