عاشقان شهادت

ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺷﺮﺯﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺐ ﻧﺰﯾﺴﺘﻨﺪ

ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺧﻔﺘﻪ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﯿﺴﺘﻨﺪ

ﻓﺮﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﺗﻤﻮﺝ ﺷﻂ ﺣﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ

ﭼﻮﻥ ﺁﺫﺭﺧﺶ ﺩﺭ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺯﯾﺴﺘﻨﺪ

ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭘﺮ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﯼ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ

ﺩﺭﯾﺎ ﻭ ﻣﻮﺝ ﻭ ﺻﺨﺮﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﮔﺮﯾﺴﺘﻨﺪ

ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰ! ﺳﺘﺮﻭﻥ ﺷﺪﻩ ﺳﺖ ﺧﺎﮎ

ﺍﯾﻨﮏ ﺑﺒﯿﻦ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭼﯿﺴﺘﻨﺪ

ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ

ﺑﺎﺯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ

@kamali_modvari