اولین سرباز فاطمی

بنام خداوندی که شهید رضا اسماعیلی را آفرید.

روزهای اولی بود که جوانانی با چهره هایی غریب و ناآشنا در کوچه های زینبیه به چشم میخورد .

اما آوازه شجاعت و رشادتشان درمقابل تکفیر، درگوش های مردم ستمدیده طنین انداخته بود .

مردانی با چشمهای بادامی و قدهای کوتاه ومیانه. لباسهایی که در بدنشان بزرگ بود... وسر وضعی خاکی و نامرتب که حکایت دیگر دارد .

باچنین اوصافی از این جوانان، مردم آنها را چون فرشتگان نجات می پنداشتند که الحق والانصاف چنین بود.

دریکی ازروزهای گرم، ابوذر را دیدم که با دونفر دیگر آمده بود بعد از احوال پرسی از من خواست تا یک کبابی خوب معرفی کنم برای صرف نهار .

یکی از همراهان ابوذر رضا اسماعیلی بود، جوانی آراسته و خوشتیپ 

چهار پرس غذا سفارش گرفتیم، درحال صرف غذا و صحبت بودیم که سه نفر آدمهای چاق و درشت هیکل در کنار میز ما نشسته بودند، توجه شان به ما بود پی بردم که لبنانی هستند 

علاقه زیادی به رزمندگان فاطمی داشتند، بعد از صرف غذا از ما خواستند که عکس یادگاری بگیرند

رضا و ابوذر توضیح دادند که ما ممنوع التصویر هستیم .

خلاصه اصرار از آنها ممانعت از ما...

بعد از رفتند آنها خودمان شروع کردیم عکس گرفتن ، رضا با گوشی خودش چند تا عکس گرفت ، از من و خودش و چهارنفری ...

روز خوبی بود 

اما روز آخر رضا بود

اولین و آخرین کبابی بود که باهم خوردیم، آخرین عکسهایی بود که یادگاری گرفتیم.

آخرین زیارت بود

آخرین لبخندهایش

پایان خیلی چیزهای دیگر بود که ما غافل بودیم .

آخرین عکسهایی بود که رضا گرفت .

فردای آنروز یکی از این عکس ها منتشر شد 

بااین تفاوت که عکس دیروز ، سر در بدن داشت ،اما عکس امروز تنی بی سر بود .

پرسیدم رضاجان تو که ممنوع التصویر بودی 

پس عکس را برای چه گرفتی ؟؟

شاید میدانستی که امروز لازم است...

حالادانستم که معنی سرباز چیست!...

روحت شاد ای اولین سرباز فاطمی 

راوی : معلم

گـروه فرهنگے سـرداران_بے_مرز

https://telegram.me/joinchat/D7HRmT8L2XFeVuNZ7v8YUQ