تقدیم به همسران صبور مدافعان بی ادعای حرم

سروده خانم نفیسه سادات موسوی 

تقدیم به همسران صبور مدافعان بی ادعای حرم

قول دادم که مردِ خانه شوم 

غیر مادر، کمی پدر باشم 

نگُذارم کسی بفهمد اگر 

چند روووز از تو بی خبر باشم .

قول دادم که در نبودن تو 

روی پایم بایستم چون کوه 

خم نیفتد به ابرویم از درد 

هر قَدَر سخت باشد و انبوه .

قول دادم که پیش چشم کسی 

ضربه ای به غرورمان نخورد 

از من و قول ها، خیالت تخت!

آب هم در دلت تکان نخورد

هر سحر زیر گوش فرزندت 

نوحه ی بویِ سیب * می خوانم 

نذر کردم که زووود برگردی 

هر شب اَمّن_یُجیب می خوانم .

روزها دور و دیر میگُذرند 

دورمان را گرفته طوفان ها 

نه فقط خنده رفته از لب من 

بلکه از روی کلّ گلدان ها....

مانده ام روی قول هایم...آه

با دلی تنگ و چهره ای بی تاب 

فکر من را نکن ولی هر شب 

پسرت سخت می پرد از خواب...