حاشیه های یک تشییع

مراسم وداع، فرصتی برای شکستن بغض ها می شود، آن هم در حرم حضرت معصومه(س). همه دلتنگ آقا مهدی شده اند. دو ماه تمام چشم به راه دوخته اند تا او بازگردد و حالا او این چنین آمده است، با پیکری پاره پاره. 

پیکرش را به طواف حرم، برای وداع آورده اند. با گریه و اشک، مهمان جمعیت و مرثیۀ آنان که بارها پای روضه شان نشست و اشک ریخت، می شود. این آخرین شب وداع با مهدی است. و فردا این جمعیت، سیل خروشانی می شود برای تشییع،رنگ و روی تشییع از جنس دیگر است، انگار اهل آسمان هم به تشییع آمده اند، انگار گنبد و بارگاه حرم به سوگ نشسته اند. 

بابا به احترام مهدی با پای برهنه به تشییع آمده بود. چشمان امام جمعه از اشک و گریه سرخ شده بود. 

تصویر زیبای مهدی نه روی سینه که در قلب یک یک این جماعت جا گرفته بود. 

تابوت مهدی روی دستان جمعیت آرام نبود، چرخ می خورد و عده ای هم شعار می دادند، این گل پرپر شده، از سفر شام بلا آمده... و باز قصۀ پر غصۀ شام بار دیگر در اذهان این جمعیت زنده می شد. قصۀ پرغصۀ زینب کبری، خرابۀ شام و رقیه. قصۀ سر بریده، قصۀ مجلس یزید و ...

راستی چه بسیار فرق است بین قصۀ شهادت آقا مهدی و شهادت دلداده و دلبر او، و چه فرق است بین مردم این دیار و آن دیار. اینجا اشک و آه و سوز و گریه. مردم را می بینم و گفته اند آنجا صدای هلهله را می شنیدند و بزم شادی. بی مروت مردم را می دیدند.

راستی این جماعت چه می سوزند وقتی بر پیکر پاک مهدی نماز می گذارند و از صمیم دل شهادت می دهند: 

اللهم انا لا نعلم منه الا خیرا.

خدایا! ما جز خوبی از او نمی دانیم. 

و اگر جز این بود، این جماعت چنین نمی سوختند مهدی سرآمد خوبی ها بود؟ و چه سخت بود وقتی همه می دیدند آقا مهدی را در دل خاک جای می دهند و بر روی او سنگ لحد می چینند... وقت خداحافظی وقت جان دادن ما بود

دلنوشته یکی کاربران

ermia_moammer

"مُجاٰوِراٰنِ ڪَریٖمِہ ... مُداٰفِعاٰنِ عَقیٰلِہ"

https://t.me/joinchat/C9nfRDyiUT9Ge3dS7KO61g

شھداے مدافع  قم