خاطره ای از شهید سجاد عفتی
میگفت شهید صدرزاده کارهاشو کرده که بره منطقه...
ولی مصطفی شهید شده بود و دستش از زمین و آسمون کوتاه بود...
با یکی از رفقای مشهدیمون،با کلی گرفتاری و هزینه ، از طریق لبنان(این عکس هم مربوط به شهر بعلبک لبنان هست)، خودشون رو رسوندن دمشق...
تلفنم زنگ خورد...دیدم ناشناسه ...
جواب دادم، دیدم صادق پشت خطه...
گفتم کجااای تو؟؟!!
این که شماره ی سوری هست...
گفت زینبیه هستیم...
گفتم با کی؟
گفت سجاد عفتی...
دنبال بهانه ای بودم که شب اربعین رو در جوار بی بی باشم...که بهونه داشت جور میشد...
ماشین رو برداشتم و رفتم زینبیه...
جلو درب حرم پیداشون کردم و پریدیم تو بغل هم...
معلوم بود خیلی سختی کشیدن و دلشون حسابی پر بود...
خلاصه باهم رفتیم حرم بی بی و زیارت سیری کردیم و از اونجا هم رفتیم شام، زیارت بی بی رقیه سلام الله علیها و با چند تا پرچم هم که برده بودیم تبرک کنیم،کنار ضریح عکس گرفتیم...
اومدیم بیرون و داشت غروب میشد و هنوز ناهار نخورده بودیم...
رفتیم بابطوما (محله ی مسیحی نشین) و تو بازار ضمن دیدن مغازه های رنگ و وارنگ،دنبال یه رستوران میگشتیم...
خلاصه یه رستوران شیک و باکلاس پیدا کردیم و رفتیم داخل،یه دفعه دیدیم بعضی رفقا جا خوردن و از یه چیزی تعجب کردن...
سمت راست رستوران سنتی، شش هفتا خانوم با سر و وضع آن چنانی با چند تا جووون مشغول قلیان و...بودن...
گفتیم حتما غذای اسلامی نداره،اومدیم برگردیم، که گارسون اومد گفت بفرمایید...
بهش گفتیم غذای حلال، اونم گفت :ذبح اسلامی و...(عکسش رو میذارم)
نشستیم و یه سفارش مفصل دادیم تا بتونیم،نهار ساعت حدود 6 عصر ، یه دلی از عزا در بیاریم..
غذا رو خوردیم ، صادق و سجاد، استرس اینو داشتن که آیا کارشون درست میشه برا موندن یا نه...
کانال دم عشق دمشق
