خاطره ای از شهید مدافع حرم پهلوان آقا سید میلاد مصطفوی ۳

روال کار ما تو اردوگاه اینطور بود که شب زائرین می اومدند اسکان می شدند ، صبحانه می خوردند و می رفتند

یه روز صبح از خواب بیدار شدیم ، سید اومد سراغ من گفت فلانی بیا محوطه رو آب و جارو کنیم ، مهمون قراره برامون بیاد ، گفتم سید جان ما که بعد از نماز صبح تمام زائرها رو بدرقه کردیم و رفتند تا شب هم که خبری نیست مهمون کجا بود ؟؟!!!

گفت نه کارت نباشه گفتم چشم آقا سید

جارو رو برداشتم و شروع کردم به آب و جارو کردن محوطه ، عرق از سر و صورتم پایین می ریخت و می گفتم سیدجان عجب کاری داد دستمون

تو افکار مسموم خودم غوطه ور بودم که مسئول اردوگاه اومد گفت بچه ها آماده باشید خانواده و مادر شهید درویشی برای بازدید و سرکشی دارند میان اردوگاه!!!!!

با شنیدن این خبر چشمام از تعجب گرد شد و مو به تنم راست شد!!!!!

بابا این سید میلاد نکنه علم غیب داره؟؟؟!!!

ماشین ها وارد محوطه شدند مادر شهید تا ما خادمها رو دید برق شادی تو چشماش موج می زد که بعد از سالها نام پسرش هنوز زنده است

چشمم به سیدمیلاد افتاد سید داشت بال در می آورد

سید رو تا این اندازه خوشحال ندیده بودم 

اومد گفت فلانی دیدی گفتم مهمون داریم؟؟!!!!!! 

راوی : دوست شهید( از خادمین شهدا)

نشر خاطرات با ذکر صلوات

@ShahidMiladMostafavi

https://telegram.me/joinchat/Bc1v3z-zHaCvt3Rg1RLwmQ