راز آرامش مادر شهید دهقان امیری از زبان خودشان
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 20 ﺳﺎﻝ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎﻧﺘﺶ ﺭﺍ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺤﻮﯾﻠﺶ ﺩﻫﻢ. ﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﯾﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ:
"ﻭ ﺍﻋﻠﻤﻮﺍ ﺍﻧﻤﺎ ﺍﻣﻮﺍﻟﮑﻢ ﻭ ﺍﻭﻻﺩﮐﻢ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﺪﻩ ﺍﺟﺮ ﻋﻈﯿﻢ
ﻭ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﯼ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﺩﺍﺷﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﺴﺖ"
(ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻧﻔﺎﻝ ، ﺁﯾﻪ 28)
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ...
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ. ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺍﻣﺎﻧﺘﻨﺪ ، ﻣﻦِ ﻧﻮﻋﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﻭ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻢ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺍﺣﺴﻦ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺩﻫﻢ.
ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺍﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺡ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﻮﯾﻠﺶ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ...
ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﺤﻮﯾﻠﺶ ﺩﺍﺩﻡ ، ﺑﺎﻋﺚ ﺭﻭﺳﻔﯿﺪﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﯾﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ، ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﯾﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ: "ﮐﺠﺎﯾﯽ؟ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﯿﺎﯼ؟ ﭼﺮﺍ ﺩﯾﺮ ﻣﯿﺎﯼ؟"
ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ!
ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪ ، ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: "ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ، ﺻﺒﺢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯼ ﺩﯾﺪﯼ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ" ، ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ.
ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﺶ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﻭﻟﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﻦ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﺼﻮﺻﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﻭﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺗﺶ ، ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﯾﻨﺐ (ﺳﻼﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻬﺎ) ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﺕ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩ...
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺍﻭﻝ ﺻﻔﺮ ﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺳﯿﺪﻋﻠﯽ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻡ.
ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻬﺠﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: "ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺑﻼﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺪﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﻨﯿﺪ."
ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺠﺎﯾﻊ ﻭ ﺟﻨﺎﯾﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻏﺮﺑﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﻗﻠﺒﺶ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ.
ﻭ ﻣﻦ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻗﻠﺐ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﺭﻭﺣﯽ ﻓﺪﺍﻩ) ﺻﺪﻗﻪ ﺩﺍﺩﻡ.
ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﻻﯾﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺑﻮﺩ ،
ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭﻻﯾﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﻭﻻﯾﺖ ﺷﺪ...
ﮐﻨﺎﺭ ﭘﯿﮑﺮﺵ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﺪﺍﯼ ﺧﺎﮎ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﺳﯿﺪﻋﻠﯽ.
ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﯼ ﺧﺎﻟﺼﺶ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺑﺎﻋﺚ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ."
:ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺁﻣﺪﻡ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ...!
منبع:
@khoda_shahidam_kon
