مصاحبه با خانم برادر شهید محمدحکیمی
البته اونروزی که منزل برادرشون رفتیم خانم برادرشون دل پر دردی داشتند از اینکه بعد شهادت محمد کسی از حال اونها خبر نگرفته.
و درحالیکه اشک توی چشاش جمع شده بود گفت طبق رسومات ما همشهریها که به مناسبتهای مختلف برای ارواح رفتگانشون خیراتی میکنند. ماهم خیلی نیت داشتیم لااقل یه قران خوانی یا روضه برای شهید بگیریم.
اما از طرف بنیاد شهید و سپاه حتی یک ریال بما ندادند.
ایشان ادامه دادند پدرو مادر شهیدحکیمی قبلا به رحمت الهی پیوسته اند و برادر شهید چون حکم سرپرست و بزرگتر را برای ایشان داشت و تحت حمایتش بزرگ شده بود بعد شهادت ایشون خیلی ضربه ی روحی خورده بودند و بی طاقت شدند .
عاقبت که دیدند کمکی از جایی نمیشود و احوالی ازشون نمیپرسند.
و حتی برای تحصیل فرزندانش و تمدید مدرکش همکاری نمیکنند
بلند شدند و به جمع مدافعان پیوستند و میگفتند میروم تا خون برادرم را زنده کنم.
شهید محمد حکیمی 5 سال در اردوی ملی افغانستان سابقه ی نظامی داشت.
