26شهریور92...
درست 3سال پیش در چنین روزی یعنی 26 شهریور سال 92 بود که داداش رضا رو میبردن اتاق عمل . چهارمین بار بود که عمل میشد . بار اول که تو دمشق و بار دوم با بیهوشی موضعی تو تهران بار سومم مشهد و اینم بار چهارم بود.پزشکش بعد گذشت 3 ماه تشخیص داد که هیچ بهبودی حاصل نشده و باید آخرین راه رو رفت . یعنی پیوند استخوان...
کمی کنجکاو این عمل بود. منم تو اینترنت سرچ کردم چگونگی انجام عمل پیوند استخوان رو .براش خوندم و توضیح دادم که نوشته چند راه داره. یا پودر استخوان میریزند محل شکستگی استخوان پاش . یا استخوان یک فرد فوت شده رو پیوند میزنند یا یک حیوان و یا از خودش استخوان بر میدارن و به پاش پیوند میزنند...
اینو نگو بلا بگو چنان عصبانی شد و نگران که میگفت من اصلا نمیخوام عمل کنم. استخون یه حیوون بزارن تو بدنم یا یه مرده...معلوم نیست چجوری باشه یا نه؟ پاک هست نیست...
خلاصه رفتیم روز 26شهریور 92 دوباره ساعت7صبح بیمارستان.اونجا منتظر بودیم تا سید حکیم هم بهمراه خانمش اومد و به درخواست من داداش رضا (حجت) و سید حکیم رو تو یه اتاق بستری کردن.ظهر بود که اومدن برای باز کردن گچ پای داداش.منو از اتاق بیرون کردن فقط صدای گوش خراش دستگاهی به سالن می آمد که در حال بریدن گچ بود.
بعدش که کار پرستار تموم شد و رفت بسرعت وارد اتاق شدم دیدم رضا با خوشحالی و کنجکاوی تمام خم شده و زل زده به پاش.همونجا ازش عکس گرفتم.من خیره به رضا و رضام خیره به پاش بود تو همین حین سید حکیم هم اومد و شروع کرد با داداش به شوخی و روبوسی و تبریک گفتن و در آغوش کشیدن که تو همین حال ازشون یه عکس دیگم گرفتم. تا ساعت 2بعدازظهر به خوبی و خوشی گذشت .ساعت 2رضا رفت اتاق عمل و تا ساعت ها ازش خبری نشد در صورتیکه که دکتر گفت عمل30دقیقه طول میکشد و پس از آن همه انتظار سید حکیم راهم بردند اتاق عمل و من ماندم پشت درب اتاق عمل و کوهی نگرانی...
ادامه داستان این عمل سردار شهید حجت در خاطرات 6شهریور برای مطالعه دوستان در کانال قرار دارد.تو همین وبلاگ هم گذاشته شده.
آقــاحــجــتـــــــــــ
https://telegram.me/joinchat/C_uoXD7j7RDB4-V38H0IRQ
