راه های ارتباطی با ادمین های وبلاگ

سلام علیکم
دوستان ارجمند همراه
ضمن تشکر و قدردانی از نظرات شما عزیزان لازم به ذکر دو مطلب در خصوص ارتباط با ادمین های وبلاگ خدمتتون عرض می کنم
اول دوستانی گفته اند که مطلب و خاطره زیادی از شهدا در ذهن دارند و مایل به انتشار آن در این وبلاگ هستند لذا می توانید مطالب خود را به یکی از سه روش زیر برایمان ارسال کنید :
1- درج در قسمت نظرات وبلاگ
2- ارسال به آدرس ایمیل [e-mail]
3-  ارسال به آدرس تلگرام Ravabet_omumi_saveh@
دوم برخی بزرگواران پیام خصوصی در قسمت نظرات میگذارند که امکان نمایش و پاسخ به اون در وبلاگ وجود نداره لذا اگر متقاضی پاسخ هستین یا پیام خود را به صورت غیرخصوصی ارسال کنید و یا در موارد خیلی ضروری آدرس ایمیل و یا تلگرام خود را همراه پیام خود ارسال کنید تا در صورت امکان پاسخگو باشیم .
اجرکم عندا...

دلنوشته : من دم عشقی ام

من ایرانی ام،همیشه ایرانی بوده ام ایرانی متولد شده ام و ایرانی می میرم،ایرانی بودنم ارثیست که از پدرم به من رسیده و همیشه آن را دوست داشته ام،اما سالها از زمان تولدم ناراضی بودم،فکر میکردم اگر چند سالی زودتر پا به جهان میگذاشتم و مثلاً در سال1342 همان سرباز در گهواره ی امام(ره) بودم،سال 57 را می دیدم،سال 59 را لمس میکردم شاید مفهوم محاصره را بیشتر می فهمیدم،شکست حصر را، حضور خداوند در آزادی خرمشهر را،بیت المقدس و فتح المبین را، فکه و کانال کمیل را بیشتر درک میکردم. 

آرمان هایم واقعی تر بود،قهرمانانم قابل لمس تر،آرزو میکردم که در عصری زندگی نکنم که همه ی محسنات را عیب بدانند،حجاب را عقب ماندگی، حلال خوری و ساده زیستی را بیچارگی، سربه زیری را بی عرضگی و نماز و روزه را فناتیک بودن...

به یاد می آوردم هنگامی که آهنگ پیشوازم را سخنان رهبرم انتخاب کرده بودم، اکثر کسانی که با من تماس میگرفتند با لبخندی معنادار میپرسیدند که در عوضش چه کاسب شده ای؟ انگار نمیدانستند عشق چیست و عاشقی کدام است؟؟!!

هنگامی که تصویر چهره ی ولی فقیه م، همانکه مایه ی ثبات کشورم است را در محل کارم نصب کردم، حرفها شنیدم و طعنه ها به جان خریدم و در آن لحظه به یاد دهه ای می افتادم که نصب تصویر رهبر مایه ی مباهات بود....

فکر میکردم که بخاطر چند سال تولد دیرتر، دیدن تمام ارزشها را از دست داده ام، تا اینکه....

به ناگاه پا گذاشتم به وادی طور،با کفشهای کنده، به سرزمین مقدس شهدا، با مدافعان حرم آشنا شدم،با فاطمیون، دیگر ایرانی بودن مفهوم اولش را از دست داد، مگر اصلا اهمیت داشت که محل تولدم کجاست؟  حال که ارزشهای موعودم دوباره جان گرفته بود،حال که قهرمانانم را در لباس مدافعان حرم می دیدم، حال که ابوحامد و فاتح را میشناختم،پاگذاشته بودم در اقیانوس بی انتهای شهادت،سید ابراهیم و محمدی و حسینی و موسوی را پیدا کرده بودم دیگر طعنه ها را نمی شنیدم،آری خوب درک کرده بودم که اینان همان آتش زیر خاکستری بودند که میتوانند جهانی از کفر را بسوزانند،همانها که فقط با اشاره ی رهبرشان سر بر می آورند، حال فهمیده بودم حتماً نباید در فکه و خرمشهر محاصره شوی، خان طومانی هست و محاصره ای و لبخند شهدای تشنه ی مازنی و فاطمیون و حزب الله و عراقی و سوری....

نه دیگر قرار نیست آرزوی تولدی زودتر داشته باشم،حال آرزو میکنم که مرا ملحق به آنانی کند که با چهره ی خونی به دیدار اربابشان شتافته اند، دیگر نخواهم گفت من ایرانی ام،دیگر سنگهای تخت جمشید افتخار ایرانی بودنم نیست، اصلا ملیت برایم مفهومی ندارد آنجا که پای ارزشها در میان است....

دو سال پیش در حسرت دهه ی شصت بودم و حتی یک لحظه گمان نمیکردم که در گروهی مطلب بگذارم که چهار پرستوی بهشتی در خود دارد، شهدای حاضر و ناظری که همچنان میبینند آنچه انجام میدهیم و میخوانند آنچه که در قلبمان میگذرد...

آری من دم عشقی ام....

دم عشق دمشق 

telegram.me/Labbaykeyazeinab

سید بطحایی (۲)

شب حدود ساعت۱۱-۱۲اومد، خونه.

فاطمه خواب بود من رفتم بخوابم که گفت: میخوام باهات صحبت کنم کنارش نشستم.

بدون مقدمه شروع کرد: ببخشید امروز نهار عصبی شدم نزاشتم نهار بخورید.

بعد شروع کرد به گفتن که من احتمالا امشب برم !!!! گفتم کجا ؟

گفت سمت عراق من که یاد دو سری قبل که آقا مصطفی سوریه بود افتادم، اشک هام جاری شد.

فقط التماسش میکردم نرو!!! من خیلی سختی کشیدم!!! اون دو سری خیلی اذیت شدم شما هم ۳هفته است که اومدی

اون هم بعد از ۳ماه!!! آقا مصطفی همانطور که به من نگاه میکرد شروع کرد به نصیحت.... سید با زن باردار و یه بچه ۴ساله ببین چی کشیده که از من که یه رزمنده ساده هستم تقاضای کمک میکنه!!! بعد از دو ساعت صحبت دید که من راضی نمی شم گفت: باشه تا صبح یه کاری می کنم حالا بروبخواب.من تمام تلاشم را کردم تا بیدار باشم ولی بعد از نماز صبح در واقع بی هوش شدم. 

وقتی چشم باز کردم هنوز افتاب طلوع نکرده بود.آقا مصطفی نبود!! بلند شدم همه جا رو دنبالش گشتم ولی... یک آن چشمم به در خانه افتاد در نیمه باز بود.

رفتم توی کوچه آقا مصطفی توی کوچه هم نبود آمدم داخل خانه فقط راه میرفتم و گریه میکردم و به موبایلش زنگ زدم خاموش بود.

ظهر فاطمه باید کلاس قرآن میرفت توی مسیر موبایلم زنگ خورد شماره آقا مصطفی بود!!!!! تا خواستم اعتراض کنم گفت: سید شهیدشد.

مونده بودم چی بگم گفتم یعنی چی مطمئنی؟

با یه بغض عجیبی گفت برو توی اینترنت ببین نمیدونم چطور کلاس فاطمه رسیدم فقط وقتی وارد شدم همه از چهره من متوجه میشدن که اتفاقی افتاده.

وقتی سرچ کردم «سید محمد رضا بطحایی» مطالبی که اومد.... طلبه ایرانی که در سامرا به طرز فجیعی توسط داعش به شهادت رسید.

فیلم شهادت سید همان روز از شبکه های عراق پخش شده بود.

میگفتند سید در جواب درخواست داعش برای لعن امیرالمومنین مدح مولایش را میگفت حتی تا آخرین لحظه.... هنوز هم که هنوزه بعد از دو سال از زن باردارش و پسرش محمد علی ۴ساله خبری نیست.

حتی از پیکر شهید بطحایی هم چیزی بر نگشت چون میگفتن سید مشغول صحبت‌ با موبایل آن هم به زبان فارسی بوده ، لباس رو حانیت هم که تنش بود، از سادات هم که بود.

پسران معاویه ویزید حسابی بغض امیرالمومنین علیه السلام را سر پسرشان خالی کردند.

شهید مصطفی صدرزاده (سید ابراهیم)

شهید محمد رضا بطحایی 

شهید قربان نجفی

بسیجی "حاج قربان نجفی" که حدود یک ماه پیش در عراق در راه مبارزه با تروریست‎های تکفیری به مقام جانبازی نائل شده بود، به شهدای مدافع حرم پیوست.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، به نقل از روابط عمومی سپاه نینوا استان گلستان، رزمنده 8 سال دفاع مقدس و فرهنگی بازنشسته، بسیجی حاج قربان نجفی که به صورت داوطلبانه برای مبارزه با تکفیری‌‎ها و دفاع از حرم آل البیت (ع) به کشور عراق اعزام و حدود یک ماه پیش به مقام جانبازی نائل شده بود، شب گذشته در بیمارستان بقیه الله الاعظم تهران به شهدای گرانقدر مدافع حرم استان گلستان پیوست.

پیش از این نیز مردم شهیدپرور و غیور استان گلستان 9 فرزند دلاور خود را در راه مبارزه با تکفیری‌ها و دفاع از حرم آل البیت (ع) تقدیم کرده بودند.

مراسم استقبال و تشییع و تدفین شهید حاج قربان نجفی اعلام می‌شود.

جشن سالگرد ازدواج شهید وحید نومی گلزار

بانوجان! شاید تو هم دوست داشتی در جشن سالگرد ازدواجتان برای شهیدت جشنی برپا کنی.

ولی متأسف مردم شهید دوستی هستم که بین شهدا فرق می گذارند....

نمی دانستیم که شهید با شهید فرق دارد....

@alamdar13

شهیددامرودی و دخترش

دختر, وَ پدر, هردو چو گلخانهء لبخند

با دختر یکسالهء خود, هردو به لب قند

گلخانه و گلخنده و گلبوسه و, گلچین...

سوم, به محرّم, گل ارباب دلش کند

بیسیم چی 

تولد نازدانه های شهید حسین مشتاقی

جواب مادر شهید به شایعه سازان

مادر شهید سید رضا طاهر در جواب شایعات خائنین داخلی که می گویند مدافعان حرم برای پول می روند گفت:

ما به چیزی احتیاج نداشتیم.

پسرم خانه شخصی داشت. 

زن و بچه اش در کنارش بودند، دیگر چه می‌خواهد؟ 

اینهایی که می‌گویند مدافعین 20 میلیون پول می‌گیرند و به جنگ می‌روند، من به آنها می‌گویم زمینمان را می‌فروشیم و 30 میلیون هم به شما پول می‌دهیم،حاضرید خودتان یا پسرتان را به سوریه بفرستید؟! 

بیسیم چی

https://telegram.me/joinchat/CW2b9zzQtAYsAtZ6-0HRjg

شهیدسیدرضاحسینی درحال پذیرایی ازکودکان آواره سوری

قضیه ی این مسجد وپناه آوردن بچه های آواره به رزمنده هاوگرفتن پرچم لبیک یازینب،دراین بین سیدرضا که مسئول آماد و پشتیبانی بود،خیلی هوای این بچه هارو داشت.

دم عشق دمشق

https://telegram.me/Labbaykeyazeinab

@Abooali0412

خاطره ای از شهید عسگری فرد

ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﻠﻤﭽﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ‌ﺷﺪ، ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ‌ﻫﺎ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺷﻬﯿﺪﯼ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ‌ ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺏ ﺍﺯ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺷﻬﯿﺪ ﺑﺮ ﮐﺘﻒش ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

 ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﻮﺏ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﻣﯽ‌ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﭼﻮﺏ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﭙﺮﻡ، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﯼ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺏ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ‌ ﺩﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ، ﺫﮐﺮ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻋﺴﮑﺮﯼ ﻓﺮﺩ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ.

شهیدمحمدرضا عسگری فرد

مدافعان حرم

https://telegram.me/joinchat/A248Aj0KBNciRhPsNEmLfg

دست نوشته شهید ابوحامد

دست نوشتہ اے از فرمانده شــ‌هید سردار«علیرضا توسلے»(ابوحامد)

ڪہ توسط ڪاتب(یڪے از رزمندگاڹ لشڪر فاطمیوڹ)تحریر شد

ڪاناڸ رسمے«شــ‌هداے فاطمیوڹ»

 telegram.me/joinchat/BiR4FjzRqhg2VN5QCqs4jg

امر به معروف به سبک شهید «مدافع حرم»

شهید حاج رحیم کابلی؛

دوست شهید مدافع حرم گفت: بچه های بسیجی دهستان میان کاله و دوستان دیگر می دانند که حاج رحیم همیشه می گفت بعد از شهدای دفاع مقدس روستا، من اولین شهید روستای قره تپه می شوم. حالا هم همین گونه شد و آقا رحیم به رفقای شهیدش پیوست.

به گزارش سرویس مقاومت جام نیـوز، سرهنگ پاسدار حاج رحیم کابلی از فرماندهان و رزمندگان لشگر 25 کربلای مازندارن بود که در هشت سال دفاع مقدس با همرزمانش به دفاع در مقابل دشمن بعثی پرداختند. وی که شور شهادت و عشق اهل بیت در روح و جان داشت برای دفاع از حرم عمه سادات(ع) به سوریه هجرت کرد و در پی مبارزه با تروریست های تکفیری در کربلای «خان طومان»، به آرزوی دیرینه‌اش دست یافت و خلعت شهادت به تن کرد. خاطره ای از مداح اهل بیت(ع) محسن طاهری امیری که از دوستان این شهید والا مقام است را در ادامه می خوانید:

خاطراتی از والفجر 8

اولین روز سال 94 به اتفاق دوستان و حاج رحیم کابلی در راه یادمان اروند بودیم، بین راه حاجی صحبت های زیبایی درباره عملیات والفجر 8 کرد و همه با دقت به سخنانش گوش می کردیم.

وقتی به یادمان شهدا رسیدیم، من به اتفاق شهید کابلی از جمع جدا شدیم و سریع تر رفتیم، در ادامه راه باز هم حاج رحیم از رشادت های همرزمانش گفت و چون می دانست که من مداح هستم، بیشتر از فضای مراسم دعای کمیل و زیارت عاشورا و مناجات ها در زمان جنگ تعریف می کرد.

امر به معروف به شیوه شهید کابلی

وقتی رسیدیم در کنار یادمانی که به تازگی ساخته شده بود، تا چشمش به یادمان افتاد، خاطره ای به ذهنش رسید، و با هیجان آن را اینگونه برایم تعریف کرد: چند سال قبل من شب ها در اینجا می خوابیدم، شبی یکی از دوستان آمد و به من گفت: حاجی دو نفر اینجا هستند که وقتی همه خوابیدند، پول های ضریح یادمان شهدا را بیرون بر می دارند. این حرف را گفت و رفت.

این حرف را شنیدم بلافاصله رفتم و جای آن اشخاص را گیر آوردم، وقتی رسیدم متوجه شدم که این افراد تازه از دزدی برگشته اند، تا من را دیدند از ترس پول ها را مخفی کردند و ترسیدند، گفتم اجازه می دهید بیایم داخل؟ آن ها قبول کردند، خلاصه رفتم نشستم و بعد از سلام و احوال پرسی، شروع کردم به تعریف از شهدا و عنایاتشان، بدون اینکه درباره کار اشتباه آن دو نفر حرفی بزنم. در بین صحبت هایم دیدم، کم کم قطرات اشک از چشمان شان جاری شد تا جایی که با صدای بلند گریه می کردند، به خطایی که مرتکب شده بودند اعتراف کردند و از من تشکر کردند.

حاج رحیم در ادامه حرف هایش گفت: آن دو نفر به من گفتند آقا حرف های شما خیلی روی ما اثر گذاشت، تا حالا هیچ کس این گونه با ما صحبت نکرده بود. شهید کابلی عزیز با بیان تاثیرگذارش کارهای خارق العاده می کرد.

بعد از جنگ اولین شهید روستای قره‌تپه من هستم

بچه های بسیجی دهستان میان کاله و دوستان دیگر می دانند که حاج رحیم همیشه می گفت بعد از شهدای دفاع مقدس روستا، من اولین شهید روستای قره تپه می شوم. حالا هم همین گونه شد و آقا رحیم به رفقای شهیدش پیوست.

خبرگزاری فارس

برو به مرادت برس من حلش میکنم باشد که روزی منم به مراد دلم برسم.

بسم رب الشهدا...

من افتخار داشتم پیش داداش حامد15ماه سربازی کنم. در سپاه عاشوراراننده ایشون بودم.

شیفتایی که ایشون میومد انگار دنیا رو به من و دژبان ارشدها میدادن.

فداکاری و مهری که ایشون به ما داشتن فراموش نشدنی هست.

یکی از روزها من و ایشون شیفت بودیم تو لشکر، من راننده بودم و ایشون هم افسر گشت.

زمانی که شیفت میشه هیچ گونه مرخصی نمیشه داد به راننده جز زمانی ک یک نفر جایگزین باشه

اونروز هم مصادف با عاشورا و تاسوعا بود.

ما هم خونمون هیئت داشتیم مثل هر سال، دلم یجوری میشد با خودم هی میگفتم کاش الان خونه بودم تو هیئت شرکت میکردم.

رفتم پیش آقا حامد گفتم: فرمانده من نمیتونم بمونم آروم و قرار ندارم

گفتن: چرا؟

گفتم: دلم میخواد برم هیئت و هر سال من اینروزا هیئت میرم.

ایشون هم گفت کسی هست بجات باشه؟

گفتم: هیچ کسی نیست.

گفت: بخاطر امام حسین و ارادتی که به ایشون دارم  بهت مرخصی میدم.

گفتم: فرمانده اینجوری نمیشه

گفت: میشه

گفتم: کسی نیست جای من وایسته

گفت: خودم هستم تو برو به مرادت برس من حلش میکنم باشد که روزی منم به مراد دلم برسم.

اونروز نفهمیدم منظورشون از مراد دل چیه بعد چند مدت که خدمتم تموم شد.  خبر مجروح شدن و بعدش شهادت ایشون رو شنیدم فهمیدم که مراد دل ایشون شهادت در راه امام حسین و اهل بیت ایشان بود.

با تشکر از دوست عزیزمون

کانال شهید ابوالفضلی، حامد جوانی

@alamdar13

کانال آرشیو خاطرات شهید

@shahid_javani

خاطره ای از شہیـد مدافع حرم سعید سامانلو

رحیم سلطانی از دوستان شهید بزرگوار سعید سامانلو هستم.

یکی از ویژگی های آقا سعید لبخندش بود. همیشه یه لبخند زیبا و قشنگ رو لباش بود

خیلی خوشم میومد ازش

من شنیده بودم ﺍگه ﺑﺎ اشخاصی ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘشان ﺩﺍﺭﯼ، ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﯼ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑزن که دوست داشتنت را بفمنند ...

ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﯼ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ﺗﺎ ﻗﺪﺭﺗﺖ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﺪ ...

ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺗﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺭﻭﺑﺮﻭﺷﺪﯼ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ﺗﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ ...

ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﯼ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﯼ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺨﺖ ﺭﺍ ﺩﻫﺪ ...

ﺍﯾﻦ ﺭﻣﺰ ﻣﻮﻓﻘﯿته  ...

اما تا حالا نشنیده بودم اگه شهید شدی بازم می تونی لبخند بزنی !!!!!

که این رو قشنگ، در دوست خوب خودم شهید سامانلو دیدم

سعید حتی در شهادتش هم لبخند قشنگی به لب داشت که دل آدم رو می برد

یه روز بهش گفتم آقا سعید عاشق لبخندهاتم 

خندید و بهم گفت با این حرفت یاد شعر ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮﯼ انداختیم 

بعد برام خوند

 ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﻪﯼ ﻭﺳﻌﺖ ﺧﻮﯾﺶ

ﻣﺤﻔﻞ ﺳﺎﮐﺖ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﯿﺴﺖ

ﺣﺎﺻﻠﺶ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺟﺰﺍ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻥ ﻧﯿﺴﺖ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ ﻧﯿﺴﺖ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻨﺒﺶ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ

ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺎﻫﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﺣﯿﺎﺕ

ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ می خندد

واقعا گل گفتید، هم خدا به آقا سعید ما خندید هم سعید به پروردگار....

@Shahid_samanlo

شهیدسعیدسامانلو 

باب شهادت از دیدگاه شهید محمودرضا بیضائی (حسین نصرتى) به روایت برادر شهید

من یکبار خوابی دیده بودم که آن‌ را برای محمودرضا تعریف کردم. من خواب دیده بودم که با حاج همت دست دادم و همدیگر را بغل کردیم و به او گفتم حاجی دست ما را هم بگیر. منظورم هم از این حرف این بود که باب شهادت را به روی ما هم باز کنید که حاج همت دستش را کشید و گفت: «دست من نیست». قبل از اینکه این خواب را برای اخوی تعریف کنم، روی این خواب زیاد فکر کرده و برای دوستانی هم تعریف کرده بودم. با خودم می‌گفتم مگر می‌شود؟ همه چیز دست شهداست و شهدا دستشان باز است. این معما برای من حل نمی‌شد و همیشه فکر می‌کردم که تعبیرش چیست؟ برای محمودرضا که تعریف کردم به راحتی برایم حلش کرد. گفت: «شهادتِ شهید دست هیچکس نیست؛ فقط دست خودش است. شهید تا نخواهد شهید شود، شهید نمی‌شود.» و در حرفهایش به من فهماند که خودش هم بخاطر تعلقاتش شهید نمی‌شود.

شهید

محمودرضا بیضائى

حسین نصرتى