خاطره از شهید و فرمانده مرتضی موسوی

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام به لشکر فاطیمون ی خاطره از برادر عزیزم شهیدسید مرتضی موسوی برای عزیزان فاطمیون تعریف کنم روز عملیات که در شهر ملیحه دمشق به فرماندهی خود اغا مرتضی اماده شده بودن همراه با 30نفر رزمنده شیر بچهای فاطمیون اول صبح اغا مرتضی با بچها و همرزمای خودش صحبت مکنه با یکی از بچها کمی تند حرف میزنه شهید مرتضی میگه امروز دلم ی حال حوای دیگه داره انگار امروز روز اخر زندگی منه که برای عمه ام بی بی زینب خدمت کنم از بچها طلب حلالیت مکنه اگه به شما بد صحبت کردم اگه از من بدی دیدی حلام کنید بچها به مرتضی مگه شما شما برای ما برادری ما همه باهم برادریم ما از شما جز خوبی چیزی ندیدیم لحضه ها نزدیک میشد برای عملیات بچها وارد منطقه جنگی مشد مرتضی با بیسیم حرف مزد نام بیسیم ابولفضل یا ابولفضل مرتضی یکی یکی بچها مفرستاد جلو که صدای شلیک به گوش بچها مرسد بچها همه حالشان خوب بود اما سید مرتضی به جای خودش نشسته تکیه داده بود به تفنگش بچها هرچی صدا مزنن سید مرتضی دیگه مرتضی از جاش بلند نمیشد سید مرتضی به اروزی خودش رسید رفت پیش مادرش زهرا عمه اش بی بی زینب.