تقدیم به شهدای تل مخصوصا شهید ابوحامد و شهید غلامحسین:
بسم الله الرحمن الرحیم
همراه با معراجیان شدن بال نمی خواهد که قصد می خواهد ، آن هم معراج تل قرین...
مگر نه اینکه بسیاری از حکمتها و معارف را در معراج به رسول خدا تحویل دادند
و بسیاری از پرده ها را آنجا برایش پس زدند؟
پس به یقین شب عملیات تل قرین
و یا آن غروبی که خمپاره باران شد ،
معراج فاطمیون بود.
آنجا که تقدیر الهی بر پیروزی را لمس کردند؛
آنجا که می بایست عقب می نشستند
ولی آن چیزی که نگاهشان می داشت
ضعف اراده بازگشت نبود
بلکه قدرت ایمان بود .
شاید روی تل از میان دشت به آسمان نزدیکتر باشد
اما قرب خدا را
با این مقیاسهای مادی اندازه گیری نمی کنند .
اگر خدا اقرب من حبل الورید است برای همه ،
پس فرق همه با مجاهدان در چیست؟
اگر این قرب برای همه است
پس آنها که به معراج قرین بار یافته اند چه امتیازی دارند؟
بدون شک ، درک و کشف این قرب بدون حضور در محل انقطاع الی الله امکان پذیر نیست
و هر کس به آتش نزدیک تر ، زمینه درکش بیشتر .
اسراری که در رویدادهای قرین پنهان است ،
تنها بر کسانیکه قصد معراج کنند هویدا می شود .
و اگر این اسرار بر کسی فاش شد ،
هیچ چیز غیر از افشاء آن ، اقناعش نمی کند
و چه چیزی جز خون توان تحمل این بار سنگین را دارد !؟
نوشته شده توسط همرزم شهدا شیخ حسن
