خاطره خواهر شهید شهید محمدرضا دهقان از شهید
دوازدهم خرداد سال ۹۴ بود که خبر شهادت اولین شهید فاتحین پخش شد.
شهید عقیل بختیاری خبر تلخی بود...
حتی برای محمد که تازه از بستر تصادف بلند شده بود و هنوز بدنش جراحت داشت.
بدنش زخمی بود اما خودشو برای مراسم تدفین به بهشت زهرا رسوند.
یادمه بعد از مراسم، از نزدیک مزار اومد کنار، یکی از فرماندهانش در فاتحین، همراه همسرش دورتر ایستاده بودن و من باایشان فاصله چندانی نداشتم.
نگران محمد بودم و زخم های بدنش و لباس مشکی که تنش بود و آفتاب داغ خرداد ماه...
متوجه حضور فرمانده شد، چند قدمی نزدیک شد برای احوالپرسی اما یهو راهشو کج کرد و رفت...
باهم که تنها شدیم، گفتم: محمد! مؤدبانه‌تر بود که برای احوالپرسی و احترام می رفتی!
تعجب کرد: مگه تو هم اونجا بودی؟؟؟
گویا همین که متوجه حضور یک خانوم کنار اون بنده خدا شده، عقب کشیده...
حتی آنقدر توجه نکرده که خواهرشو ببینه!!!
می گفت: خانومش معذب میشد اگه می رفتم جلو! بعدا ازش عذرخواهی می کنم...
همین..!؟
دلیلش برای جلو نرفتن، نامحرم بودن نبود! معذب شدن اون خانوم بود!
نامحرمی جای خودش...
همون روزا بود که عکس شهید بختیاری رو می آورد و باخنده می گفت: ببین! بااین مدل مو هم میشه شهید شد...
گاهی فکر می کنم ما که دم از شهید میزنیم، چقدر در رابطه با نامحرم مثل شهید غیرت به خرج میدیم؟؟
@Shahid_dehghan
