دلنوشته ای از هم پایگاهی های شهید مدافع حرم محمد رضا دهقان
بسم رب الشهداء
نزدیک به دوسال از پرکشیدن رفیق عزیزمان محمد رضا دهقان می گذرد.
همان که با سکوتش به ما درس داد که برای قبولی در امتحان کربلا و مقام قرب الهی باید سکوت کرد و در میدان عمل حرف حاضرشد.
اردوهایی که افتخار قدم زدن با تو٬ یکی از اولیای الهی را داشتیم؛
یادواره هایی که با کمک تو مسجد باب الحوائج ع سلسبیل و کانون سلمان را آماده حضور مهمانان شهدا میکردیم .
تو از همان اول هم در یادواره ها جور دیگر فعالیت میکردی.
انگار خودت صاحب مجلس بودی
واقعا همین طور بود ولی ما نفهمیده بودیم.
همیشه در اوج خستگی های ناشی از کار؛ با انرژی و پشتکارت به مانیرو می دادی.
یادش بخیر زمستان سال قبل شهادتت بعد از اتمام یادواره شهدا، همه رفتیم پینت بال دهکده مقاومت برای تقدیر از بچه هایی که در یادواره ۹۳ زحمت کشیدند.
آنجا چه لحظات شیرین و شادی را با هم داشتیم .
اما آقا محمد رضای عزیز دوسال است که تو در کنار ما نیستی
و ما جلسات را در پایگاه بسیج برگزار می کنیم...
اما بی تو...
شهید محمد رضا دهقان امیری
@shahid_dehghan1
