رد پایی که جا ماند
به یاد چهارده رفیق شهیدم
به یاد استاد شهیدم
به یاد سیزده شهید مدافع حرم
شهدای یگان ویژه فاتحین
دلم میسوزه...
بوی اربعین... پیاده‌روی عاشقان اباعبدالله...
جای پای رفیقان شهیدم...
تعداد پیامهای دریافتم زیاد شده، ارسالی از مادر شهید ، پدر شهید، خواهر و برادر شهید، همسروفرزند شهید،ولی همه پیامها از یه جنس،
از جنس دلتنگی... نکته قابل توجه این پیامها ساعت ارسال پیام
نیمه شب ، یا دم سحر...
مضمون همه این پیامها، یه جای خالیه، یه عطر خوشه
امسال نیست...
ولی هنوز ردپاشون تو مسیرهای پیاده روی اربعین جا مونده، تو جاده، توموکب، تومسجد، توحسینیه، تو بارگاه شیر خدا شاه مردا
آقا علی ابن ابی طا لب
تو بهترین خیابون عالم ( بین الحرمین ) تو حرم علمدار کربلا وقت گرفتن اذن زیارت
حضرت سیدالشهدا...
یاد سلامشون...
یاد نمازشون...
یاد دعاشون...
یاد اون لحظه که دست به ضریح شش گوشه می‌گرفتن و پیام التماس دعای دوستان و عزیزان رو میرسوندن...
خوش به سعادت اونایی که
اربعین حسینی
پا جای پای شهدا میذارن
نویسنده: رحیم نوروزی
همرزم شهید
