شهید مسلم خیزاب

فرمانده  گردان یازهرا(س) لشگر 14 امام حسین

مسلم خیزاب

متولد ده دی 1359 اصفهان

شهادت بیست مهر 1394 مصادف با اول محرم سوریه

گلستان  شهدا اصفهان

یادگار شهید : اقا  محمد مهدی پنج ساله

همسر شهید :

مسلم علاقه زیادی به قرآن داشت و هر شب پس از نماز عشاء، سوره واقعه را تلاوت می‌کرد و پس از نماز صبح زیارت عاشورا و سوره حشررا می‌خواند همچنین پس از هر نماز، آیت الکرسی، تسبیحات حضرت زهرا، سه بار سوره توحید، صلوات و آیات دو و  سه سوره طلاق را حتماً تلاوت می‌کردتاکید ویژه‌ای به نماز شب داشت و اگر نماز شبش قضا می‌شد می‌گفت: شاید در روز گناهی مرتکب شده‌ام که برای نماز شب بیدار نشدم.

نخستین بار

در مدینه و روبروی گنبد حرم حضرت رسول (ص) بحث رفتن به سوریه را مطرح کرد و جواب من را خواست؛ قبل از اینکه حرفی بزنم،

گفت: گر جوابت منفی باشد، باید فردای قیامت جواب حضرت زینب (س) را بدهی.

من هم در جواب گفتم: رضایت دارم بروی و ان‌شاءالله صحیح و سلامت بر می‌گردی اما وی تاکید داشت که شهید می‌شود.

همرزم شهید:

در توصیف ابعاد شخصیتی این شهید همین بس که حساسیت او نسبت به امور بیت المال و توجه به پرهیز از درآمیخته شدن مصرف شخص و سازمانی از اموال و تلاش برای مصرف صحیحی بیت المال مثال زدنی بودبه نحوی که حتی این شهید بزرگوار در وصیت نامه خود بیان می کند که راضی نیستم فرد در زمان اداری و وقت بیت المال در مراسم خاکسپاری من شرکت کند.

حرف اول و آخر شهید این بود که گوشتان به حرف امام خامنه‌ای باشد و راه شهدا را ادامه بدهید.

شعر شهادت

پاییز رفت و شهادت در اقبال ما نبود...

آن حس و حال خوب، در احوال ما نبود...

چندین و چندبار شمردیم جوجه را...

آمارها مطابق امیال ما نبود...

سید پرید و رفیقان یکی یکی...

ما را نبود فیض شهادت نبود نبود...

ما در پیاله، عکس کسی را ندیده‌ایم...

دیدار یار، لایق امثال ما نبود...

گفتند نیست هیچ نگاری در این دیار...

گشتیم و یافتیم...ولی مال ما نبود...

گم کرده ایم راه و دروغ است هر که گفت...

آن چشمهات عامل اغفال ما نبود...

امسال هم گذشت، به هرحال...بگذریم

امسال هم گذشت، ولی سال ما نبود...

شهید قاسم غریب

سومین شهید مدافع حرم استان گلستان 

شهیدسرهنگ پاسدار قاسم غریب   

ایشان د رتاریخ 61/1/1 درروستای سیدمیران بدنیا امد.

پدراین شهید از کشاورزان زحمتکش روستا بوده که توانسته شیرمردی چون قاسم راتحویل جامعه دهد. 

اودر سال 79بعد از اخذ دیپلم و قبولی در دانشکده افسری، به عضویت رسمی سپاه درآمد.       

همسر ایشان، خادم افتخاری مسجد جمکران است و حاصل این ازدواج پربرکت دو پسر به نامهای امیرعباس و محمدامین میباشند. 

او در نبرد با منافقان یک چشم خود را از دست داد اما این مرد دلیر را یارای دوری ازمیدان نبردن بود و طاقت شنیدن زجه های کودکان شیعه را نداشت وبرای دفاع ازحرم و شیعیان رهسپار سوریه شد

 وبالاخره در24رمضان 94 در ارتفاعات تلمور سوریه بدستان مزدوران کافر و داعش بشهادت رسید و گلستان را داغدارخویش نمود...

شهید مالا میری بخش ۲

 

بخش دوم: سید حسن مبارز یکی از شاگردان خارجی وی که در جامعه المصطفی تحصیل می ‌کند در شعری که برای استاد شهیدش محمد مهدی مالامیری سروده است، به این نکته اشاره نمود:

همواره مهر بودی و آبان نداشتی

دریای بی‌کرانه که پایان نداشتی

ای چهار فصل زندگی‌ات، عاشقانه سبز

گل بودی و بهار، بیان نداشتی

ای از جهان رها و گرفتار درد عشق

جز وصل دوست چاره و درمان نداشتی

امروز صبح به من گفت زندگی

کاری به کار عالم امکان نداشتی

با ما بگو حقیقت پنهان خویش را

آری(خودش) همیشه نمایان نداشتیشه

در لحظه‌های عاشقی‌ات، نیمه‌های شب

آیا تو از بهشت فراخوان نداشتی؟

تحولات کشورهای اسلامی از نوجوانی برایش اهمیت فراوانی داشت، اما جنایات فجیع گروه‌های افراطی و تکفیری و حرمت شکنی‌ها بی شرمانه آن‌ها آرام و قرار را از او ربوده بود.

بابای مهربان بُشری و فاطمه(5و2 ساله) تاب شنیدن ناله‌های جانسوز کودکان سوریه و عراق را نداشت و طعم خوش آرامش و لذت‌های زندگی به ذائقه بهشتی‌اش را تلخ می‌نمود. از همین رو سفرهای تبلیغی آخرش را به مناطق مرزی و سنی نشین رفت تا با نشر افکار التقاطی وهابیت و داعش مبارزه کند. اما غیرت و شجاعت عالمانه اش، وجدان بیدارش را به آن سوی مرزها کشاند. وی در دوره‌های فشرده آموزش نظامی را بدون اطلاع خانواده گذراند و با وجود شرایط مساعد کاری، تدریس و تحقیق را راها کرد تا به قول خودش به ( حاصل آموخته‌هایش) برسد.

وز اعزام نزدیک بود و هرلحظه نشاط و نورانیت، سیمای آرام محمد مهدی را دلنشین‌تر می کرد. او علت رفتنش را به مادر ولایت مدارش اینگونه گفته بود:

نمی توانم در کنار همسر و فرزندانم باشم در حالی که در مقابل چشم کودکان سوریه و عراق، والدینشان سربریده می‌شوند؛ آموخته‌های من از اسلام و تحصیل دروس حوزوی چنین اجازه‌ای به من نمی‌دهد.

دانش آموخته مکتب فاطمی به نیابت از رهبر فرزانه و مجاهد انقلاب، برای دفاع از حریم پاک اهل بیت(ع) راهی جبهه‌های نبرد علیه گروه‌های تکفیری آمریکایی شد وی سرانجام در شامگاه دوشنبه 31 فروردین 1394، مصادف با اول ماه رجب میلاد امام محمد باقر (ع)همراه با دیگر مجاهدان تیپ فاطمیون با شعار(کلنا عباسک یا زینب) در منطقه بصری الحریر استان درعای سوریه به آرزوی دیرینه‌اش رسید و جامه فاخر شهادت را بر تن کرد.

شهید مالا میری بخش ۱

 بخش اول: حجت الاسلام شهید محمد مهدی مالامیری، درروز دوشنبه 26 خرداد ماه 1364هجری شمسی، مصادف با 26 ماه مبارک رمضان در خانواده‌ای روحانی و ولایی چشم به جهان گشود.

او که تحت تربیت پدر ومادری دلسوز و متدین بود و پدر ومادر اوهردو اهل استان مازندران که پدرش اهل کجور و مادرش از سلسله‌ی جلیلیه‌ی سادات خاندان حسینی شهرستان آمل می‌باشد. پس از گذراندن دوره‌های ابتدایی و راهنمایی با رتبه‌های عالی، در ابتدای نوجوانی در مدرسه علمیه فاطمی دروس حوزوی خود را شروع کرد.

سخت‌کوشی و تهذیب باعث شد بعد از سپری نمودن مقامات و سطح عالی حوزه در هشت سال به عنوان طلبه‌ای ممتاز در محضر حضرات آیات عابدی، آملی لاریجانی، شب زنده‌دار، مدرسی یزدی، سیفی مازندرانی و... بهره کافی ببرد تاجایی که قبل از سی سالگی در حوزه‌های علیمه کاشان، جامعه المصطفی العالمیه(ص) و موسسه حضرت جوادالائمه(ع) به تدریس دروس سطح  (رجال، درایه، رسائل، حلقات و کفایه) بپردازد.

وی هرچند بخش قابل توجهی از زندگی خویش را صرف مطالعه و غور در مباحث علمی اختصاص داده بود، اما فعالیت‌های تبلیغی را تاهنگام شهادت به عنوان تکلیف و وظیفه شرعی بی‌هیچ بهانه و توجیحی انجام داد.

از ویژگی‌های بارز شهید خوشرویی و آراستگی ظاهری و پرداختن به ورزش بود و همین امر در تواضع و اخلاص، ایشان را محبوب دل جوانان می‌کرد. پرهیز از ریا، شاخصه دیگر ایشان بود؛ چنانچه بعد از شهادت نیز خانواده و نزدیکان وی از برخی مدارج و مراتب علمی ایشان بی‌اطلاع بودند.

ارادت خاص نسبت به مولا علی بن موسی الرضا(ع)، تداوم ارتباط با قرآن و اقامه نماز صبح در مسجد، زیارت هفتگی جمکران و زمزمه همیشگی دعای عهد، روح بیکرانه‌اش را زلال‌تر می‌کرد. در یک کلام، زندگی شهید طبق سفارش مقام معظم رهبری، آمیخته‌ای از تحصیل، تهذیب و ورزش بود.

گفت می خواهم در شهر غوغا کنم

مادر: یک بار که به همراه خانومش آمد منزل ما، به من گفت می خواهم برایت یک طبقه گل بزنم. خیلی عاشق گل و گیاه بود.

بعد آمد تو آشپزخانه دستش رو گذاشت روی شانه من و گفت «می خوام یه کاری کنم تو شهر غوغا بشه.» دعواش کردم و گفتم باز شروع کردی؟

روزی که شهید شد و جمعیت زیادی تو رشت برای تشییعش آمدند، یا اون حرفش افتادم و دیدم واقعا غوغا بپا کرد. واقعا تو رشت غوغا بود.

شهید علی امرایی

تماشایی‌ترین تصویر دنیا می شود گاهی

دلم می‌پاشد از هم بس که زیبا می شودگاهی 

                                                           تولد آسمانی شهید علی امرایی.

شهید حزب الله مهدی یاغی

شهید مهدی یاغی

مهدی محمدحسین یاغی به تاریخ اول فروردین 1368 شمسی در شهر بعلبک واقع در منطقه‌ی بقاع لبنان متولد شد.

وی در سنین نوجوانی به صفوف رزمندگان مقاومت اسلامی لبنان پیوست و هنگام آغاز تجاوزِ مزدورانِ عربی ـ عبری ـ غربی به حریم عقلیه‌ی بنی‌هاشم حضرت ینب کبری(س)، وارد یگان‌های مدافعِ حرم زینبی گردید.

مهندس کامپیوتر «مهدی محمدحسین یاغی» با نامِ نظامی کرار به تاریخ 9 مرداد 1392 شمسی مصادف با 22 رمضان 1434 قمری در نبرد رویارو با تروریست‌های تکفیری و دشمنان قسم خورده‌ی نهضتِ حسینی، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

«کرار مهدی یاغی» فرزند شهید مهدی محمدحسین یاغی پس از شهادت پدر یونیفرم نظامی و کلاه منقش به حزب‌الله و مقاومت اسلامی را بر تن کرده و نام خود را در بین مدافعان حرم و نیروهای حزب‌الله به ثبت رسانده است.

و اینگونه است که در مکتب مجاهدان حزب‌الله لبنان، جهاد و شهادت را پسر از پدر به ارث می‌برد و برای فرزندانش به یادگار می‌گذارد...

شهید حاج اسماعلیل حیدری

برادر شهید:

جراحت‌ها و ترکش‌های زیادی را از والفجر 6 و کربلای 4 والفجر 8 به یادگار داشت. یک جا گلوله به پایش اصابت کرد، جایی دیگر پشت و قفسه‌ی سینه‌اش جراحت برداشت. آخرین بار هم به خاطر سالم نبودن فشنگ دوشکا، قبل از آن‌که فشنگ در جای خودش برود، منفجر شد. ترکش در ریه‌ی حاجی وارد شد. پزشکان به خاطر خطری که جراحی داشت، عملش نکردند. اواخر جنگ بود که همه‌ی رزمندگان خبر پذیرش قطعنامه را شنیدند. همه گریه می‌کردیم.

حاج اسماعیل هم خیلی ناراحت بود....

پس از جنگ، مربی آموزش سپاه بود. شاید گاهی پیش می‌آمد که در یک ماه، 5 روز هم در خانه نبود. صبح زود از خانه بیرون می‌رفت و آخر شب بر می‌گشت. با تمام وجودش خدمت می‌کرد.

مداح اهل بیت هم بود ارادت خاصی به روضه‌ی حضرت زین‌العابدین و حضرت رقیه داشت. همیشه زینب‌خانمِ کوچولویش را به همراه خود در جلسات محرم می‌برد. وقتی روضه‌ی حضرت رقیه را می‌خواند چهره‌اش دیدنی بود. می‌گفت اگر چنین اتفاقی برای دختر من می‌افتاد چه حالی داشتم؟ بنده‌خدا نمی‌دانست این اتفاق دوباره تکرار خواهد شد... شاید هم می‌دانست...

شب شهادتش، حس و حال عجیبی داشتم. صبحِ فردا یکی از رزمندگان با ما تماس گرفت و گفت از حاجی خبر دارید؟ ناخودآگاه گفتم حاجی شهید شده است... پیگیر شدیم. موقع ظهر از سوریه پیام آمد که حاج اسماعیل حیدری به شهادت رسیده. بعد از چند روز جنازه‌ی شهید آمد. تا قبل از آن خیلی به خانواده‌اش سخت گذشت. خیلی غصه خوردیم. تا این‌که بالاخره جنازه‌ی حاجی آمد 

بزرگ‌ترین آرزویش شهادت بود. همیشه این خواسته‌اش را به ما می‌گفت. دلش نمی‌خواست به مرگ طبیعی از دنیا برود. من خیلی خوشحالم از این‌که حاج اسماعیل به آرزوی دیرینه‌اش رسید. همیشه زیارت عاشورا می‌خواند. همیشه با وضو بود. هیچ وقت این اخلاق را ترک نمی‌کرد. خیلی نسبت به احترام به پدر و مادر تأکید داشت. با همه مهربان بود. شاید چیزی که بیشتر از همه توجهم را به خودش جلب می‌کرد، ساده‌زیستی حاج اسماعیل بود. می‌گفت باید ساده زندگی کنیم تا قدر ائمه را بدانیم. می‌گفت اگر به سمت تجملات برویم از اهل بیت دور می‌شویم. 

سردارشهید حاج اسماعیل حیدری:  " اگر خدا توفیق بدهد عاقبتمان ختم به شهادت بشود نه اینکه خدای نکرده در بستر بمیریم و بعد بگویند حاج اسماعیل که این همه سال جنگیده و زخمی شده و … این برای ما سخت می شود ، ما روا انشا الله اینطور ملحق کنند به دوستانمان که حداقل روسفید باشیم."

سردار رشید سپاه اسلام حاج اسماعیل حیدری مداح ورزمنده و جانباز هشت سال دفاع مقدس مدافع حرم حضرت زینب (س) پس از دو سال حضور دلاورانه در جبه های نبرد سوریه   در 28 مرداد 1391 توسط گروهک تکفیری مسلح   ( لواء داوود ) در ریف جنوبی حلب به شهادت رسید.

دختر شهید خلیل ابراهیم حسین

لبهای  او جز ناله آوایی ندارد 

 دیگر برایش خنده معنایی ندارد

اکنون که اینجا آمده باید بگوید

جز این حرم‌ها دخترت جایی ندراد 

شهید عبدالله باقری

شهید"حاج عبدالله باقری نیارکی" فرزند حبیب ملقب به " آقای محافظ " سال ۱۳۶۱ در منطقه قصرالدشت تهران که منطقه ای با بافت مذهبی و سنتی بود متولد شد.

شهید باقری در تاریخ ۱۳۹۴/۰۸/۰۱مصادف با تاسوعای ۱۴۳۷قمری در سوریه؛ حومه حلب؛ تپه های بلاصم در عملیات "محرم" با لبهای تشنه همچون اربابش حسین(ع) به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

شهید عبدالله باقری از بانیان اصلی هیئت دیوانگان اباعبدالله الحسین(ع) بود.

عبدالله باقری فرزند اول خانواده بود و ۴ برادر داشت؛ که یکی از برادرانش همرزم وی در سوریه و تا لحظات آخر در کنار این شهید بزرگوار بود.

شهید عبدالله باقری سال ۱۳۷۹ وارد سپاه شد و از پاسداران "سپاه انصار المهدی" بود و از همان وقت وارد حوزه حفاظت شد.

از این شهید بزرگوار دو دختر بنامهای "محدثه" ۱۱ساله و "زینب" چهار و نیم ساله به یادگار مانده است.

شهید علی رضا قلی پور

                                                                         

نزدیک یک  هفته بود که سوریه بودیم. 

موقع ناهار و شام که می شد علیرضا غیبش میزد. بهش گفتیم: مشکوک میزنی علیرضا، کجا میری؟ گفت: وقتی شما مشغول ناهار خوردن هستین، من میرم به فاطمه و ریحانه ( دختر شش ساله و هشت ماهه اش ) زنگ میزنم...

یه شب رفتیم توی خانه هایی که خالی شده بود، تا از اونجا به دفاع از شهر پرداخته و جلوی نفوذ دشمن به شهر رو بگیریم. فرمانده مون گفت: می تونین از وسایل خانه ها مث پتو استفاده کنین. شب که خواستیم بخوابیم، دیدم علیرضا بدون پتو و ملحفه توی سرما خوابید ، گفتم چرا از ملحفه استفاده نمی کنی؟ علیرضا گفت: شاید صاحب خانه راضی نباشه ... 

شبها نمازشب می خوند. اولین نفر بود که بلند میشد اذان می گفت و نماز جماعت برگزار می کرد. استاد قرانمون بود. شبها می یومد و می گفت بیایم سوره ذاریات بخونیم... 

علیرضا آماده شد بریم عملیات... توی راه یکی از بچه ها بهش آجیل تعارف کرد . علیرضا گفت: من فقط بادام می خورم، می خوام وقتی دشمن حمله کرد، کم نیارم...

نقل از همرزم شهید

شهید رضا اسماعلیی از زبان خواهرش

               

خواهرش می‌گوید: 

برمی‌گردد...

یک سال گذشته است، اما هنوز هم خیال می‌کنم که برمی‌گردد...

 ما عادت داریم، رسم‌مان است، هر کسی را دفن می‌کنیم، لحظه آخر صورتش را می‌بینیم... 

برای آخرین بار با او خداحافظی می‌کنیم... 

اما هنوز صورت آقا رضا را ندیده‌ایم.

شهید حاج عباس عبداللهی

شهید  حاج عباس عبداللهی بازنشسته سپاه، اهل مرند و ساکن تبریز، مداح اهل‌بیت(ع) و قهرمان ورزش‌های رزمی از جمله جودو، رشته سه‌گانه، چتربازی و همچنین تیراندازی بود. او قهرمان ورزش‌های رزمی ارتش‌های جهان بود که سال‌ها به‌عنوان یک بسیجی مخلص در مناطق عملیاتی کشور حضور داشت و همچنین یکی از راویان 8 سال دفاع مقدس در کاروان‌های راهیان نور بود. شهید عبداللهی جزو بهترین تک تیراندازهای ایران بود و شاید هم بهترین آنها. او همواره سخت‌ترین راه را انتخاب می‌کرد، چه آن زمان که فرمانده گردان صابرین تیپ امام زمان(عج) لشکر عاشورا بود و چه حالا که بعد از بازنشستگی، نشستن را بر خود حرام کرد و راه سوریه را در پیش گرفت صفایی داشت وصف‌ناپذیر و پای ثابت اردوهای راهیان نور دانشجویی بود. با دانشجویان انس می‌گرفت و با آنها از شهدا و مرامشان می‌گفت. این شهید راه خدا چنان با شهدا عجین بود.

 که در سخنرانی‌هایش می‌گفت: من با شهدا راه می‌روم، غذا می‌خورم و می‌خوابم و این آسایشی که شهیدان برای من به وجود آورده‌اند، هرگز نخواهم گذاشت پرچم «یا مهدی (عج) ادرکنی» آن ناله‌های رزمندگان در نمازهای شب و هنگام شب عملیات زمین بماند. در ادامه برخی از خاطرات مربوط به این شهید بزرگوار را از زبان دوستان و همرزمانش می‌خوانید.

یک بار تعریف می‌کرد که قرار بود در مراسمی باحضور مقام معظم رهبری همراه با عده‌ای چتربازی کنند. می‌گفت موقعی که پریدم، چترم درست باز نشد. در آن لحظه با خود فکر کردم اگر من بیفتم، مراسم به هم می‌خورد و دوست نداشتم حالا که حضرت آقا هم تشریف دارند، این اتفاق بیفتد. تصمیم گرفتم هر طور شده مسیرم را کمی تغییر دهم و فرود بیایم. خدا کمک کرد و با آن چتر خراب هم توانستم فرود بیایم و مراسم به هم نخورد اما به گوش آقا رسید که برای یکی از چتر بازها چنین اتفاقی افتاده است. ایشان بعد از مراسم مرا دیدند و برایشان ماجرا را از زبان خودم تعریف کردم.

فتح برجک بدون وسایل

یک بار قرار بود بالای یک برجک پرچم کشورمان را نصب کنند که برای بالا رفتن از این برجک امکانات لازم از جمله طناب مخصوص نبود. عباس دوره‌های چتر بازی و راپل را به‌صورت تخصصی و حرفه‌ای طی کرده بود. گفت: من بدون امکانات میروم و پرچم را نصب می‌کنم. نور کافی نبود و با آن شرایط بالا رفتن از چنین ارتفاعی خیلی سخت بود اما او رفت و موفق شد.

سردار شهید حاج عباس عبداللهی  جانباز و رزمنده هشت سال دفاع مقدس مدافع حرم  حضرت زینب (س) فرمانده گردان صابرین تیپ امام زمان(عج) لشکر عاشورا روز پنج شنبه ٢٣ بهمن ٩٣، همراه مدافع حرم شهید علی سلطانمرادی در درگیری با تروریستها و تکفیریهای جبه النصره در منطقه «کفر نساج» واقع در شمال غرب درعا (استان جنوبی سوریه)، به فیض شهادت نائل شد. پیکر پاک این شهیدان والامقام، همچنان در اختیار تروریست‌هاست.

شادی روح همه شهدا و بازگشت پیکر پاک این شهید والا مقام صلوات

شهید علی کنعانی

                                                                                   

باهم بودیم و باهم بزرگ شدیم. آن زمان که پدر من شهید شده بود مدام به من میگفت : خوش به حالتان که پدرتان شهید است و همیشه عشق به شهادت در قلبش موج میزد. در همین اواخر هم یکبار باهم نشسته بودیم و در مورد حضرت عباس با هم صحبت می کردیم ( او عاشق حضرت عباس بود) که گفتم سن حضرت ۳۴ سال یا همین حدودها بود که به شهادت رسید، تا این مسئله مطرح شد با حسرتی گفت : عبدالله ۳۴ سال رو رد کردیم ها !! 

در آخرین سفر این شهید عزیز، همسرش به او گفته بود که کمی صبر کن تا فرزندمان به دنیا بیاید و بعد به این سفر برو . علی در پاسخ به همسرش این گونه جواب میدهد که : من حدیث رو دیده ام و دوست ندارم با دیدن فرزند دیگرمان رفتن برایم سخت تر شود و او به سمت میعادگاه مدافعان حرم سفر کرد و آسمانی شد و در چهلم شهادت این شهید والامقام پسرش به دنیا آمد و نامش شد محمد علی

راوی عبدالله کنعانی (پسرعموی شهید)