اراده و عزم جهاد

روایت مادر شهید محمدرضا دهقان امیری

فیلم شهدای مدافع حرم را مرتب پیگیری و درباره ی آنها مطالعه می کرد.

 بعد از قضیه سوریه و عراق خیلی ابراز ناراحتی می کرد . 

می گفت: "نمی توانم باور کنم یک انسان سر یک انسان دیگر را ببرد، اینها از مرتبه انسانیت به حیوانیت سقوط کردند."

فیلم کشتار داعش را نگاه می کرد و من از او می خواستم که این کار را نکند چرا که قساوت قلب می آورد. 

تا اینکه با آموزشگاه سپاه آشنا شد و 1 سال و سه ماه آموزش دید و از فروردین 94 خودش را برای مبارزه آماده کرده بود؛

می گفت: "باید بروم و از شیعیان و حرم ائمه(ع) دفاع کنم."

تقریبا دوسالی بود که این موضوع را با خواهر و برادرش مطرح کرده بود و می گفت: "باید به میدان بروم و شهید شوم."

از فروردین 94 زمزمه های رفتنش را پیش من هم مطرح کرد و میگفت: "حلالم کن و بگذار بروم."

از دانشگاه برایم پیامک می فرستاد که "حلالم کن و دعا کن که شهید شوم"

 من هم جوابی برایش ارسال نمی کردم و شب می پرسید که پیامکی برایت نرسید؟ 

می گفتم این چه حرفهایی است که می گویی؟ می گفت: "می خواهم موقع نماز ظهر و عصر یادآوری کنم که دعایم کنی."

 و من هم در جواب می گفتم اصلا دعا نمی کنم که بروی و شهید شوی... 

از اردیبهشت ماه قضیه جدی تر شد و آموزش هایش بیشتر و منسجم تر شد تا اینکه شهریور ماه گفت که باید پاسپورت بگیرم.

باور داشت شهید می شود و در راه ایمانش از همه علایقش گذشت.

شهیدمحمدرضادهقان

@shahid_dehghan