برای شیعیان مظلوم میرزااولنگ

درحرم حضرت زینب (س) مشغول زیارت بودم که تعدادی از بچه های تیپ فاطمیون

واردحرم شدند، باچهره هایی خاکی اما مصمم. جوانان رشید افغانی که از حلب آمده بودند .از دل آتش وخون..

خسته بودند اما با دیدن ضریح مطهر ، بی اختیار اشک میریختند .گویا درد دلهایشان رابا عمه سادات نجوا میکردند. از داغ همرزمانشان ، از پیکرهای بی سر و بدنهای غرقه بخون آنهاو شاید برای غربت شیعه و مظلومیت اولاد علی(ع)...

🔸کمی بعد با آنها هم کلام شدم. از دل دریایی آنها پرسیدم و ازانگیزه و اراده ای که آنها را کیلومترها دورتر از شهر و خانواده برای دفاع از حرم زینب(س) ورقیه(س) آورده بود. گفتند عشق به اباعبدالله (ع) و خواهرشان..

اما اصلا نگفتندکه حضورشان در سوریه ضامن امنیت فرزندان ایران زمین هم هست.  آنروز خود را پله ها پایین تر از آن مردان آسمانی دیدم. پیشانی خاکی آنها را بوسیدم و از وجودشان تمنای دعا کردم .

🔹وقتی میرفتند خود را مدیون وجودشان دیدم ..

مدیون زن و فرزند و پدر و مادرشان.

مدیون آن سرزمینی که آنها را پرورید..

اما امروز ، در میرزااولنگ؛

دیدم مادران و پدران شیعه ای را که شاید مدافعان حرم دیروز در دامن آنها تربیت شده بودند..

دیدم کودکان شیعه ای را که شاید فردا مدافعان حقیقت اسلام می شدند.

دیدم سرزمینی را که در آتش کینه سفاکان روزگار و گرگهای تکفیری سوخته بود..

اما ؛

نه ما مردانگیِ مردان آنهارا تلافی کرده ایم و نه برای درد غربتشان فریاد شده ایم.

همه دیدیم دهها شیعه شیدای علی(ع) را به مسلخ بردند و پیکرشان را روی خاک رها کردندو برتن آنها پای کوبیدند. اما نه بروجود آسوده ما خفتگان لرزه ای افتاد و نه صدایی از دستگاه پرطمطراق دیپلماسی التماسی ما درآمد.

حقا که خدا آه مظلوم را می شنود و حقش را میستاند، اما دنیا دار مکافات است برای آنانکه در مرگ رقاصان باشگاه شبانه لندن و پاریس پیام همدردی میفرستند ولی انسانهای بیشماری که به جرم محبت علی(ع) و فاطمه(س) درافغانستان ، یمن و عراق کشته میشوند برایشان ناچیز است..

یقینا داغ مردم میرزااولنگ قلب امام زمان (عج) را خون کرده است ..قلبهای مارا چطور؟

سیدمرتضی محمودی

https://t.me/zainabiyun