برخی از خصوصیات شهید محمدرضا دهقان امیری

فوق العاده شوخ طبع و خوش خنده بود.

خیییییییلی مهربون و دل رحم...

دنبال حتی کوچکترین کار خیر...

بااااا ادب

بیشتر از سنش مسایل پیرامونش رو متوجه میشد و درک بالایی داشت.

خیلی امروزی بود. به تیپ و ظاهرش ، همونطور که باطن براش مهم بود ، خیلی اهمیت میداد. 

مثلا یه نمونه ش: عاشق موهاش بود.

نترررررس و شجاع

برای رفاقت هرچقدر داشت خرج میکرد ، مالی و جانی!

خانواده دوست و عزیزدردونه خونه

خیلی انعطاف پذیر بود ، تقریبا با همه می جوشید.

شدیدا ولایتی بود و مطیع رهبر.

هیاتی بود و هروله کردن تو روضه رو خیلی دوست داشت. 

 علاقه زیادی به هیات ریحانه النبی (س) و هیات رایه العباس (ع) پیدا کرده بود.

با غیرت

خیلی راستگو بود.

اهل گردش و تفریح

اصلاااا آدم آرومی نبود

خیییییلی صبور بود.

عااااشق شهید رسول خلیلی بود.

امامزاده علی اکبر چیذر ، کهف الشهداء و مقبره الشهدای شهرک شهیدمحلاتی رو خیلی دوست داشت.

اعتقادات مذهبی قلبی اش خیلی زیاد بود ، بدون اینکه تو ظاهر بخواد نشون بده

عاشق عکاسی بود ، خودش می گفت: "آدم باید عکس بگیره یادگاری بمونه که اگر دو روز دیگه نبود ، دو تا عکس ازش باشه."

تا حد زیادی از هیچکس چیزی به دل نمیگرفت ، بدی دیگران رو فراموش میکرد و در مقابل؛ خوبیاشون رو به خاطر میسپرد...

وقتی یکی با رهبر یا سپاه مخالف بود ، اصلا سکوت نمیکرد ولی طوری با زبان و بیانش برخورد و بحث میکرد که طرف مقابل تاثیر منفی نگیره و خودش هم جبهه ی خیلی معترض نمیگرفت.

خادم الشهدا بود...ترک محرمات و انجام واجبات... روی این موضوع با هیچکس شوخی نداشت.

خیلی با معرفت بود ، هر جای زیارتی هم که میرفت پیام میداد و یاد میکرد.

تا جایی که میشد حرفش رو میزد.خیلی رک بود و با کسی رودربایسی نداشت.

به زندگی و زندگی کردن خیلی امیدوار بود و لذت بردن از زندگی رو دوست داشت ولی اصلا از یاد مرگ غافل نبود.

عاشق و سینه سوخته ی حضرت زینب سلام الله علیها بود و برای ظهور آقا صاحب الزمان (عج) عمل رو انتخاب کرد ، تا حرف!... و آخر هم زیر پرچم بی بی موند و شد یکی از علمداران ظهور...

برگرفته از نکته ها و خاطرات بیان شده از دوستان شهید

شهید محمدرضا دهقان