به یاد ابوعلی
می خواهم برایتان از مردی بگویم که در این زمانه عجیب و غریب که هرکدام از ما مردم شهر آنچنان غرق زندگی مادی و معنوی خود هستیم که پاک فراموش کرده ایم، در آن طرف سرزمینمان مردانی بزرگ و دلیر هستند که به خاطر امنیت و آرامش من و تو در حال جنگیدن با دشمناند، کسانی که همانند من و تو اند، اما زندگی آرام و بدون مشغله خود را رها کرده اند و به سوی دیاری به نام "دم عشق، دمشق" سفر کرده اند.
آری، می خواهم از یک مردی بگویم که کمی جنسش با دیگر مردان سفر کرده به دیار عشق فرق می کند.
می خواهم از مرتضی آوینی زمان بگویم...
پس کمی نزدیکتر می شوم...
می خواهم از کسی بگویم که با خلوص تمام در فضای مجازی بوی دفاع مقدس حال را به مشام جوانان می رساند...
از تلاشگری که خاکی بود، خیلی خاکی...
از دلاور مردی که دستگیری عجیبی داشت...
از یک مرد مسئولیت پذیر در جبهه رزمی و فرهنگی...
از کسی که جنس آسمانی ای داشت حتی زمانی که در کره زمین بود...
از یه عاشقِ صبور و مهربان...، عشق او آنقدر عجیب و غریب بود که در توان قلمم نمی گنجد تا آن را بنویسم...
از مرد شجاعی که عجیب با معرفت بود، اصلا معرفتش تک بود....
از کسی که پیام رسان شهدا در این دنیا بود...
از کسی که به سادگی و تواضع داشتن مشهور بود....
از صبورِ پرحوصله ای که با انواع مختلف آدمها در ارتباط بود...
از یه معلم با اخلاص در مسیر اهل بیت، اینقدر بااخلاص بود که به او می گویند: دلاور مخلص...
از یه خادم مشتی و مقتدر...
از یه عمار سید علی خامنه ای....
از یه کسی که در با تقوا بودنش کمی از عرفا نداشت...
از یه دریادل با مرام....
از یه بنده صالح ناب...
از یه مرد واقعی....
از یه مهمان نواز مهربان...
از یه مرد بزرگی که عجیب بی ادعا بود...
از کسی که دوست نداشت دل کسی رو برنجونه...
از کسی که شدید خستگی ناپذیر، کار و تلاش می کرد...
از یه سرباز واقعی حضرت عباس در دفاع از حرم....
از یه مردی که به نظرم واصل بود یعنی اینقدر وصل بود به شاهرگ اصلی (خدا) که آخرش به آرزویی که داشت رسید...
از یه ارباب دلهای مهربون...
از یه مرد باحال که رفقا بهش میگفتن موتور قراضه سوار....
نمیدانم، شاید در دلت بگویی مگر می شود این همه خصوصیات خوب در یک نفر جا بگیرد؟؟؟!!!!
آری، می شود...
او کسی بود که از هر جهت نگاهش می کردی، جز خوبی چیزی در نگاهت جمع نمی-شد...!!!
درست متوجه شدی.... می خواهم از ابوعلی برایتان بگویم:
بسم الله الرحمن الرحیم
شهید "مرتضی عطایی" مشهور به نام جهادی "ابوعلی" در 4 اسفند ماه 1355 مصادف با 5 ربیع الاول 1397 چشم به جهان گشود و در 21 شهریور ماه 1395 مصادف با 9 ذی حجه(روز عرفه) 1437 برای همیشه زنده نگه داشته شد...
تنها حرفی که می توانم در مورد ابوعلی بگویم این است:
با معادلات عقلی نمی توان ابوعلی را شناخت
باید به معنای واقعی خالص بشوی
باید جنس شهدایی پیدا کنی
که شاید بتوانی در آن حالت های مجنونی ات شهید ابوعلی را بشناسی...!!!!
و من الله توفیق
شهید زنده313
به یاد ابوعلی
