خاطره ای از سید ابراهیم (صدرزاده)

یه جایی تو خاطرت آقامصطفی(سیدابراهیم) خوندم ، یه بنده خدایی تعریف کرده بود

یه شب اگه اشتباه نکنم تو یکی از اردوها دور هم داشتن حرف میزدن، یهو می بینن که زمان گذشته و دیروقته

به خاطر این که نماز صبحشون قضا نشه،با ترفند خودشون، تا موقع اذان بچه ها رو بیدار نگه میدارن و بعد از نماز میخوابن.