خاطره ای از شهید میثم نظری

شهادت: ۲۱/۱۰/۱۳۹۴ 

محل شهادت : حلب خان طومان

  "بسم رب الشهدا و الصدیقین"

 یک روز صبح رفتیم خان طومان براى عملیات النصر، پاتک زده بودند.

رفتیم جلوى آنها ساعت 6 صبح رفتیم و 4 بعدازظهر بود برگشتیم الحاضر، فرمانده گروهان من رو مامور کرد تا ناهار رزمندگان رو از مقر بگیرم و بین بچه ها پخش کنم من غذا رو گرفتم و به بچه ها دادم.

من و یکى از دوستان غذاى خودمون رو به کودکان گرسنه ى سورى دادیم.(چون واقعا فقر و گرسنگى بیداد میکرد)

و خودمون رفتیم از ایستگاه صلواتى که فلافل میداد فلافل بگیریم،من دوتا اضافه گرفتم.

فلافل رو توى جیب لباس نظامى ام گذاشتم 

دوستم ازم سوال کرد چرا اضافه گرفتى؟؟

گفتم شاید یکى باشه که گرسنه اش بشه!

اگر هم کسى از بچه هاى خودمون گرسنه اش نبود میدیم به کودکاى گرسنه ى سورى رفتیم جلوى مقرمان میثم رو دیدم میثم به طرف من اومد و با لبخندى که روى لبش داشت ازم سوال کرد از غذا چیزى نمونده؟؟

اضافه نگرفته بودى؟؟ گفتم چطور؟مگه بهت غذا ندادن؟؟

(میثم پسر بخشنده و دل نازکى بود طاقت گرسنگى بچه هاى مظلوم رو نداشت)گفت:چرا وقتى خواستم غذام رو بخورم دیدم دو تا کودک سورى چشم دوختن به غذاى من و نتونستم غذام رو بخورم و دادم به اونها.

منم اون دوتا فلافل رو که اضافه گرفته بودم دادم میثم .میثم یه لبخندى زد و گفت دستت درد نکنه خیلى گرسنه بودم.(انگار فلافلا روزىِ میثم بوده فلافل هم خیلى دوست داشت)

به نقل از یکی از همرزم های شهیدمیثم نظری

💮