دلنوشته های شهید محمد امین کریمیان
قسمت اول(( ساده زیستی ))
بسم رب الشهدا
به تمام احتیاجات مادی ام رسیدم
دنیا و ما فیها به خدمتم در آمد
حتی ثروت دنیا در برابر نفس قارونی ام زانو زد
خلق خدا را غلام خودم شمردم
و آنچه تو تصور میکنی برایش حد یقف نیافتم
طعم زندگی را نه یک بار بلکه هزارها بار چشیدم
اما روزی که دختر بچه همسایه ام را با لباسی ژنده و چکمه هایی که بوی گل را همه جا همراه خودش می برد دیدم
وقتی پدری را دیدم که با اشک چشمانش به فرزندش فهماند امشب هم غذا نداریم
روزی که پسرک گل فروش قسم میداد که لحظه ای صدایش را تحمل کنم به امید یک اسکناس
روزی که...
روزی که...
همان روز که فهمیدم انسانیت را نفهمیدم
ساده زیستی مفهومی است که حضرت روح الله به معنی واقعی کلمه به آن عمل میکرد
ساده زیستی مفهومی است که این روزها مثل اکثر فرامین حضرت روح الله فراموش کرده ایم
حضرت روح الله فرمود:
خود را به ساده زیستن عادت دهید و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید با زندگانی اشرافی و مصرفی نمیتوان ارزش های انسانی-اسلامی را حفظ کرد.
انگار سید مرتضی همه جا در هر بحثی هنرش را نشان داده است:
حال آنکه اهل سلامت دنیا فربه اند و سرخ روی، شب ها در خواب غفلتند و روزها همت شان یکسره وقف تمتع است.
( یاکلون کما تاکل انعام ) سالک ناسک، ترک رسوم عبادت و قیود احکام کثرات میگوید این چنین
کس را مردمان "بیمار " می خوانند و مجنون.
