صحبتهایی از اخلاقیات شهید مدافع حرم مصطفی عارفی از زبان همسر محترمشون
ایشون دائم الوضو بودن ونمازشب خون بودن، به نمازاول وقت اهمیت زیادی میدادن وتاجایی که درتوان بود نمازجماعت شرکت میکردند اگه نمیتونستن به نمازجماعت برسن توخونه دونفری نمازجماعت میخوندیم. شهید توصله ارحام زبانزد همه بودن خونه هرکی متوجه میشدن یه نسبت فامیلی دارن یه بارم شده میرفتن تورفت وامداشون به انقلابی بودن وساده زیستی افرادخیلی توجه میکردن به سادات ارادت خاصی داشتن وعقیده داشتن بالاترین شانس زندگیمون اینه که باسادات رفت وامدکنیم...
میگفتن اگه میخوای شکرگذار نعمتهای خداباشی باید با ادمای ساده زیست ومومن رفت وامدکنی وبرکت زندگیت واز رفت وامد با ازاده ها وجانبازان ومخصوصا سادات وشهدابگیری
امکان نداشت بهشت رضا برن و سرخاک حاج اقای تهرانی وسردارشوشتری وامام جمعه نرن..... خداوند طوری براش خواست تابعدازشهادت هم چندقدمی بیشتربا این عزیزان فاصله نداشته باشن
هیچ وقت امربه معروف وترک نمیکردن وترسی هم برا به خطرانداختن جونشون نداشتن.
به من میگفتن تو امربه معروف باید سنجیده عمل کرد نه اینکه امربه معروف وسنجیده گذاشت کنار...
یه وقت اگه میخواست هندونه بخره به شرط چاقونمیخرید میگفت اگه قراره ضرر باشه بذارمن ضررکنم نه اون فروشنده.
توخرید لباس برا بچه ها حساس بودن که لباس خارجی نخرم روش نوشته انگلیسی بامعنی بد ننوشته باشه کراوات یاپاپیون نداشته باشه, شلوارک نپوشن..... میگفت پوشش بچه ها نشون دهنده اعتقادات پدرومادره
