طاقت ماندن دیگر نداشت

اون روز من باهاش بودم... روز تشیع احمد بود(شهید مکیان)

کفشهاش تو کفشداری بود ... رفتم بیارم ...دیدم نیستش ...

تو اون گرما و اون اسفالت داغ پا برهنه دنبال احمد میدویید

دوییدم بهش برسم که دیدم حدودا پونصدمتر رفته جلو ...

بازم من رو جا گذاشته بود ....

بهش رسیدم و دولا شدم کفش رو گدداشتم جلو پاشسرم رو بوسید و گفت سید این چه کاریه

شیخ محمد جداش کرد و بردش با خودش

وقتی رسیدم بهشت معصومه دیدمش بازم بی کفشه و داره پا برهنه راه میره

رفتیم با هم سر خاک رفقا .. 

راوی سید مترجم