عاشورایی بودن
می گفت: بهداری جلوی خونه ی ما بود و روز تاسوعا مجروحین و شهدا رو می دیدیم می آوردند تو بهداری، روز عجیبی بود ... . گفت: فردا صبح تو اتاق نشسته بودم و دیدم بچه ها همش در رفت و آمدن رفتم بیرون میثم و مالک رو دیدم که گِل درست کردن و صبح عاشورایی دارن بچه ها رو برای عزاداری آماده میکنن قدیر هم که طبق معمول داشت فیلم میگرفت و روی فیلمش حرف میزد و میخندید عمار هم رسید و گفت تو این گل از خاک تربت هم میریزنا! مالک گفت با میثم این گل و از خاکی که جلوی بهداری با خون شهدای دیروز معطر شده بود و یه کم تربت اباعبدالله درست کردیم، و شروع کرد سر بچه ها رو گِل مالیدن قدیر فیلم میگرفت و بچه ها گاهی یاحسینی میگفتن و گاهی میخندیدن و گاهی سر به سر هم میذاشتن یکی گفت، علی (روح الله) کجاست یکی دیگه گفت بازم رفته جلو تاکتیک یگان در محاصره رو اجرا کنه عمار گفت محاسن بچه ها رو هم گل بذارید یکی دیگه گفت رو سینه بچه ها هم به یاد دستای عباس نقش دست بذارید خلاصه میگفتن و میخندیدن و از اربابشون یاد میکردن... . عاشورا بود عاشورایی بودن ...
"برگرفته از صفحه یکى از دوستان شهید"
