مردی از تبار فاطمی...
اولین بار در منزل یکی از آشنایان در سال ۱۳۹۲ بود که او را دیدم.
آمده بود تا با بعضی از دوستان در مورد انقلاب اسلامی، مذهب تشیع، امامان معصوم، دفاع از کیان مسلمین جهان و دفاع از حرم بی بی دو عالم حضرت زینب(س) و رقیه(س) جلسه ای داشته باشد.
سخنانش بی آلایش اما پر محتوا بود.
وی بسیار ساده اوضاع و احوال جهان اسلام و غرب خصوصا منطقه را بازگو میکرد.
اینکه وضعیت چگونه است؟
تکلیف ما چیست؟
او از اهداف وآرزوهایش صحبت میکرد.
تمام تلاشش را میکرد تا متوجه اهمیت قضیه شویم
وصد البته او را بفهمیم و درک کنیم وهمراهش باشیم.
مردی با وقار و خاکی که صحبتهایش پر شور اما قابل تعمق بود.
همین امر مرا وا داشت که تامل کنم و در مورد سخنانش تفکر نمایم.
۶ ماه گذشت تا وارد فاطمیون شدم،
با ورود گروه ما، فاطمیون کم کم مستقل و تبدیل به یک گردان شد.
( فاطمیون در ابتدا با گروه های دیگر در جبهه مقاومت همکاری میکرد وعملا از نظر عملیاتی و تجهیزات مستقل نبود)
آن مرد همان ابوحامد فرمانده تیپ فاطمیون،
مردی استوار و محکم بااندیشه بلند بود.
او در حال زندگی میکرد و در آینده غوطه ور بود.
مردی متواضع و خاکی که اکثر رزمندگان متحیر می ماندند و باورشان نمیشد که ابو حامد همان فرمانده، ایشان هستند.
استادی که مرد خدا بود و نماز اول وقتش هیچگاه فراموش نمیشد،
حضورش مایه تسلی و قوت رزمندگان
و مایه غرور شیر بچه های افغانستانی در جبهه مقاومت بود.
هیچگاه او را خشمگین ندیدیم
هیچگاه اورا عجول و سراسیمه ندیدیم هیچگاه او را تندخو با ادبیات کلامی زشت ندیدیم.
همیشه مهربان بود و دلسوز...
آرامش عجیبی داشت، وبا بهترین نحو با دیگران سخن میگفت!
تشویق ها و تشکراتش از سربازانش مایه قوت مضاعف آنان شده بود.
او واقعا استاد بود!
از او بسیار آموختیم،
آموختیم نه تنها در صحنه نبرد بلکه در زندگی هم باید ایثار کرد و فداکار بود.
آموختیم شجاعت و شهامت و شهادت باید سرلوحه مان باشد.
آموختیم درس محبت و عشق و چگونه زیستن را...
همیشه میگفت:
اگر اینجا به خود نیاییم واصلاح نشویم. اگر اینجا باورهایمان را محکم به نور ایمان نسازیم.
اگر اینجا همت و تلاشمان را بلند و استوار نکنیم.
اگر اینجا خود را به خودمان ثابت نکنیم در کجا این فرصت مهیا است؟
و در کجا میتوان این فرصت را جستجو کرد؟
اگر اینکار را در اینجا نکنیم واقعا ضرر کرده ایم!
به روایت: همرزم
@Sardaranebimarz
http://llink.ir/7bha
