نقل قول یکی از رزمنده ها
وقتی که رسیدیم دم عشق دمشق مارو بردن پادگان اصلی چند روزی اونجا بودیم تا اینکه برای آموزش مجدد مارو بردن یک پادگان در نزدیکی اون پادگان. چند روزی از آموزشها گذشت رسیدیم به خیز رفتن خیلی مهم خیز رفتن برای اینکه خمپاره کبسول میاد باید زیر. سه ثانیه خیز بری برای اینکه خیز رفتن برامون عمری طبیعی بشه اگه سنگ شیشه آهن هرچی بود خیز بریم ما رو بردن تو قسمت خارا خارای اونجا با ایران فرق میکنه.
خار بزارید بگم خار چی هست یک لوبیا یک مقدار بزرگ و کوچیک در نظر بگیرید که دوریش مثل خار گل باشه که نک اون خارا پیش از اندازه تیز و و و لبهای داخلیش و بیرونیش از هر چیز که میدونید برنده تر هستش خوب باقی خصوصیاتیش رو تو خاطره میگم.
که تو خارا خیز بزنیم که برامون آدت بشه تا ترس خیز زدن از سرمون بپره شروع شد چند قدم سریع دو با صدای صوت خیز.!
بچها خیز
تو دستم خار خار رفت می خواستی دریش بیاری بیشتر داخل میرفت اطرافیشو هم پاره میکرد با انگشتان او دست این خار رو میگرفتی تو این دستم میرفت چه برسه که خارج بشه باید لب جدول میزاشتی محکم میزدی که خارای خار تو دستت بشکنه بعد با سوزن خاراشو در بیاری
خار تو دست بال بچها میرفت درد نداشت جیگر بچها میدونید از چی میسوخت .
از اونجا می سوخت که یکی از بچها میگفت همین خارا توی پای اسرای کربلا خواهرمون حضرت رقیه س رفته....
