ورزشکار

شش تا هشت سالگی ژیمناستیک کار کرد و بعد از آن به تبعیت از دایی بزرگش ورزش های رزمی تمرین میکرد و تکواندو کار شد.

علاقه اش به سمت ورزش های هیجانیو جنبشی روز به روز بیشتر شد.

حیاط و پارکینگ خانه با موانعی مثل صندلی و تایر و موتور پدرش، محل تمرین او شده بود، کنترلش کمی سخت تر شده و پارک محل بعدی تمریناتش شد.

به خاطر هوای آزاد و موانع بیشتری که در پارک بود هیجان و انرژی اش تخلیه میشد.

دوره راهنمایی اش حرکات خطرناکی می کرد و نگرانی ها دو برابر شده بود که به خودش آسیبی نرساند.

راسته دیوار را به صورت افقی بالا میرفت و پرش هایش بلندتر شده بود.

بعدها مشخص شد که به این حرکات پارکور میگویند و نوعی ورزش است.

بدون این که دوره ی آموزشی خاصی ببیند آن را خود جوش انجام داد و یاد گرفت.

📝|نقل شده از #مادر_شهید 

#ابووصال 

#خاطره_شماره_۱۱

🍃📚| @shahid_dehghan