وعده شهادت...

‍ بسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن

خاطره شهید 

بعد از شهادتش بدجوری احساس دلتنگی می کردم و تکلیف. دوست داشتم قدم در راهی بگذارم که او بخاطرش از جان و زندگی و فرزندانش گذشت.

تمام تلاشم را برای رفتن کردم و از خدا خواستم در این مسیر یاری ام کند.

چند ماه قبل از شهادتش اقدام کرده بودم اما حالا مصمم تر بودم.

چند دوره آموزش هم دیدم. ان شاالله به زودی برای انجام تکلیف و پاسبانی از حضرت بانو، به سرزمین عشق اعزام خواهم شد.

اربعین به نیابتش رفتم زیارت. خیلی به یادش بودم. برای دخترهایش هم کادو خریدم. دوتا عروسک.

از طریق همسر و دخترهایم عروسک ها را به دست دخترهایش رساندم. از اخلاقش باخبر بودم. کادوی هر کسی را قبول نمی کرد اما می دانستم این سوغاتی را از من که دوستش هستم می پذیرد.

همسرم برایم تعریف کرد که دخترها چقدر از عروسک ها خوششان آمده و حتی آن ها را به قاب عکس پدرشان هم نشان داده اند.

شب توی عالم خواب دیدمش. دلم خیلی برایش تنگ شده بود. داشت به من می خندید. کلی تشکر کرد بخاطر خوشحالی بچه ها.

گفت: من هم برایت یک هدیه دارم که سر وقتش به تو می رسانم.

اهل تلافی بود. اگر کسی کاری برایش می کرد، به هر نحوی می توانست جبرانش می کرد.

حالا من منتظر وعده هدیه ای هستم که از جانب او خواهد رسید. وعده شهادت...

راوی: دوست شهید پورهنگ

https://tlgrm.me/joinchat/DLhywECrdBuM5N_l-NjpHg