گفتگو با همسر شهید مجیری ۲

احتمال می‌دادید یک روز همسرتان شهید شود؟

من در دو جای زندگی از ته دل خدا را شکر کردم؛ یکی وقتی شهید مجیری برای خواستگاری‌ام آمده بودند و از پشت در خصوصیات ایشان را می‌شنیدم و این معجزه را می‌دیدم و خدا را شکر می‌کردم و دیگری وقتی همسرم را در لباس شهادت دیدم. می‌دانستم مرگ حق است و عمر هر کسی مشخص است و تقدیر من این بوده که تا این زمان در کنار همسرم زندگی کنم ولی از اینکه خداوند منت گذاشته و مرگ همسرم را شهادت قرار داده و او برای همیشه جاودانه شده و در راه حضرت زینب (س) و رهبر عزیزمان فدایی شده خدا را شکر می‌کردم و تازه معنای جمله آخر زیارت عاشورا را درک می‌کردم که چرا خدا را بر این مصیبت سنگین شکر می‌کنیم وچرا حضرت زینب می‌گوید چیزی جز زیبایی ندیدم و اینجا بود که با همه وجود گفتم: «اللهم لک الحمد حمد شاکرین لک علی مصابهم.»

از دلایل اعزامشان به سوریه و پیوستن‌شان به جبهه مقاومت اسلامی با شما صحبت کرده بود؟

وقتی ‏دید و ‏شنید که گروه ضاله داعش و سردمداران آنها، خون مردم مسلمان را در سوریه و عراق به جرم داشتن ایمان می‏ریزند و زنان و کودکان را به وضع فجیعی آواره می‏سازند، آتش دلش زبانه کشید. هنگامی که خبر شهادت دوست دیرینه‏اش «مسلم خیزاب» را شنید، دیگر تاب ماندن نداشت. وقتی به او خبر دادند عازم سوریه خواهد شد، دلشاد و لبخند برلبانش جاری شد. میوه درخت خرمالوی حیاط خانه خود را به تعداد اقوام و دوستان چید و با رفتن به منزل آنها، با ایشان خداحافظی کرد. به آنها گفت: «مأموریتی در پیش دارم، مرا حلال کنید.» دوستانش می‏گویند: «در مسیر تهران به سوریه، مدام ذکرها را با خویش زمزمه می‏کرد و حال خوشی داشت.»

از فعالیت‌هایشان در سوریه خبر داشتید؟

گویا آنجا مسئولیت فرماندهی گروهی را عهده‏دار شده بود. او هرچه در توان داشت برای آموزش صحیح نیروها و آمادگی برای انجام عملیات به کار می‌گرفت. استراحت برایش مفهومی نداشت؛ بیشتر اوقات مشغول آموزش و طراحی عملیات با دیگر فرماندهان بود. همه انتظار داشتند که عبدالرضا در قرارگاه بنشیند و از همانجا عملیات را پیگیری کند. ولی عبدالرضا وسط میدان جهاد دیده می‏شد. قرار او در بی‏قراری بود زیرا خود را سرباز ولایت می‏دانست و می‏گفت: «سرباز ولایت در گوشه و کنار نیست؛ سرباز ولایت در وسط میدان است.»

شهادتشان چطور رقم خورد؟

در روستای بِرنه در جنوب شهر حَلب در سوریه، عملیاتی صورت ‏می گیرد و نیروهای خودی آن روستا را از دست دشمن آزاد ‏می‌کنند. اما نیروهای تکفیری دوباره آن محل را به تصرف درمی‌آورند. این روستا موقعیت حساسی نسبت به بقیه مناطق داشت. بنابراین رزمنده‌ها با توان بیشتری وارد جنگ ‏می‌شوند. در این منطقه گلوله‌ای به پهلوی عبدالرضا می‌خورد و از بدنش خارج می‌شود تا همان‏طور که از خداوند خواسته بود، مانند حضرت زهرا(س) به شهادت برسد.