ڪلام شهید
امروز حسیـن زمان
یاری دهنده می خواهد ؛
و بـدا به حـال ڪسی ڪہ
صدایِ «هل من ناصر ینصرنی»
امام زمـانش را بشنود
و بـه یـاری او نشتابـد ..
ولادت : ۶۰/۰۶/۳۰ فسا شیراز
شهادت : ۹۴/۱۰/۱۱ سوریه
پاسـدار مدافع حـرم
شهید عبدالله قربانی
سالروز شهـادت
@modafeonharem
سعیدعزیز
روزتولدتـــ
شروع پروازاست
برای پرستوهـا
وخاطـرہ ماندنے
برای تمام آسمـان‌ها
شهیدمدافع حرم سعیدسامانلو
تاریخ ولادت:۱۱۳۶۰/۱۰/۱۱
🌺🎊سالـروزولادت مبارڪ🎊🌺
@modafeonharem
#صبحتون_شهدایی
امــروز . . .
روز میــلاد تـوست ؛
و ما تمام دلتنگی هایمان را
بہ جایِ تو در آغوش می‌کشیم
چقدر جایت میان مـا خالیـست . . .
پاسدار مدافـع حــرم
شهید محمود نریمانی
سالروز ولادت
@modafeonharem
سلام رفقا
شهید علی امرایی هستم
میخوای بدونی من چطور شهادتم را گرفتم ... ؟
شهادتم دست مزد این بود ڪه من زندگیم را بہ راه حسین (ع) دادم و او هم مرا خرید ... حرفما ڪوتاه ڪنم... راستی ما ڪه در این طرف حال می ڪنیم ؛ شما چرا گریانید ؟ من بہ آرزوم رسیدم . یہ سفر امام رضا (ع) هم بہ جای من برید ، خیلی دلم تنگ امام رضاست ... یادتون نره
اگر حسین ما نبود عشق این همہ زیبا نبود ،
چیزی بہ نام عاشقی تو سینہ ی ماها نبود.
برقرار باشید
یا علی مدد
نشر بمناسبت سالروزولادتشان
@ra_sooll
محمدامین و مادر و پیکر پاک پدر
@zakhmiyan_eshgh
بخشی از کتاب دلتنگ نباش :
روح‌الله همیشه به زینب میگفت: «بیا برای خودمون باقیات الصالحات جمع کنیم. یه کاری بکنیم که بعد از مرگمون هم اون دنیا به کارمون بیاد.»
به حال پدر و مادر امام‌خمینی غبطه می‌خورد و میگفت: «خوش به حال پدر و مادر امام‌خمینی. ببین چه پسری تربیت کردن که هنوز هم براشون باقیات الصالحات داره.»
زینب به این فکر میکرد که حالا خود روح‌الله شهید شده و باقیات الصالحات پدر و مادرش شده و چقدر قشنگ به چیزی که می‌خواست، رسیده بود.
شادی روح شهید والامقام روح‌الله قربانی و پدر و مادرش صلـــلوات
@shahid_roohollah_ghorbani
همسرم فوق‌العاده مهربان و رئوف بود. قلبش به بزرگی دریا بود. در این پنج سال زندگی #عاشقانه مشترک، من به ندرت عصبانیت ایشان را دیدم. بسیار احترام بزرگ‌ترها به ویژه پدر و مادر و حتی مادربزرگ و پدربزرگش را داشت، طوری که من غبطه می‌خوردم.
به امور دینی مثل نمازاول وقت و. .. اهمیت می‌داد و بیشتر تأکیدش بر رزق حلال بود. محمدم اجازه نمیداد مال شبهه‌دار وارد زندگیمان بشود. بسیار مهربان بود.
هر زمانی که از سرکار بر‌می‌گشت، با وجود تمام خستگی با حلما دخترمان بازی میکرد. گاهی من می‌ماندم که این همه انرژی را از کجا می‌آورد.
شهید محمد اینانلو
شهید مفقودالاثر
@modafeonharem
شهید رسول خلیلی ارادت ویژه ای به چهارده معصوم بویژه حضرت زهرا(س)، امام رضا(ع) و امام زمان(عج) داشت بطوری که در ایام زیارتی امام رضا(ع)، در هر جایی که بود، خود را به مشهد می رساند در حد یک شبانه روز به زیارت می پرداخت.
بخشی از گفتگوی پدرشهید رسول خلیلی
رو میکنم به گنبد زرد طلائی‌ات
قفل دلم به دست شما باز میشود
دل می‌دهد سلام به هرصبح وظهروشام
چشم دلم به عشق شما باز میشود
السلام علیک یا علی ابن الموسی الرضا علیه السلام
@ra_sooll
گوشی تلفن همراهم زنگ خورد. سید مجتبی بود. گفتمش آقا سید عجب شبی زنگ زدی ،شب میلاد حضرت ابوالفضل (ع) است و من عیدی میخوام. سید فقط میگفت محمد شوخی بزار برای بعد فقط بگو کجایی؟ گفتم مسجدم، گفت سریع بیا دم در. دلم ریخت و نگران شدم با عجله خودم رو به دم در رسوندم. سید نگاهی بهم کرد و گفت چرا پس با دمپایی اومدی . من عجله دارم سریع کفش بپوش و بیا فلان آدرس دنبالم. منم سریع کفش پوشیدم و رفتم ، دیدم بله آقا سید شخصی رو دستگیر و مقداری طلا و جواهرات سرقتی ازش گرفته.
خلاصه با هر سختی که بود سارق رو به حوزه منتقل کردیم.
سید به عنوان مسول عملیات حوزه بسیج چندتا سوال ازش پرسید⁉️ و شروع کرد به نصیحت کردنش که این مال دزدی چ تاثیراتی رو زندگی و فرزندت داره و ... شخص تحت تاثیر صحبتها،مهربانی❣ و شخصیت سید مجتبی قرار گرفت و گریه میکرد. در نهایت زنگ زدیم به صاحب منزل سرقت شده اومد و گفت طلا و جواهرات رو بهم بدهید من ازش شکایتی ندارم.
خلاصه سید به سارق گفت که آزادت میکنم که بری شخص که از صحبتهای سید تحت تاثیر قرار گرفته و فهمید شب میلاد حضرت ابوالفضل است اصرار داشت که دست سید رو ببوسه و سید اجازه نمیداد، سید قران کوچکی از جیبش دراورد و گفت این رو ببوس و در پناه قرآن برو ...
سید مجتبی ابوالقاسمی
همیشه به همه می گفت که یک روزی می رسد من می روم و شهید خواهم شد و شما اسم کوچه را به نام من تغییر خواهید داد!
ولی همه می خندیدند و حرفش را باور نمیکردند!!
ولی همه‌دیدند که آن روز فرا رسیدو
همانطور شد که میگفت...
شهید مدافع حرم
شهید حاج عبدالرحیم فیروزآبادی
سالگردشهادت
@zakhmiyan_eshgh
قربة الی الله
شایدخیلی زود مویه کردن روشروع کردم.
ولی چه کنم، دست خودم نیست...
وبالاخره چندروز دیگه میرسی بهترین رفیق،
میرسی به رسول ومهدی و محمدحسین،
میرسی به حاج اسماعیل وعقیل وحامد،
چندروز دیگه تو هم مرصادی میشی، مجنونی،خیبری، بدری،
تو هم میرسی به کربلای چهاریا، به والفجریا،
تو هم به شلمچه و طلاییه و پاسگاه زید،به سومار و کوشک وسرپل ذهاب،
تو هم به فتح المبینیا وبیت المقدسیا،به کاوه ها و کاظمی ها،به همت و خرازی و شهبازی و چیت سازیان و باقری و شفیعی و زین الدین و متوسلیان،تو هم به دوکوهه ایا و بچه های پادگان شهید مدنی، تو هم به کربلایی ها و ثاراللهی ها
توهم به کربلا،به اباعبدالله میرسی هنیئالک یارفیق
نگران دل ماهم نباش،نگران دلی که نیست...
تومی‌رسی به عزیزان سلام من برسان
که من هنوز بدان رهگذر گذارم نیست
من اختیارنکردم پس ازتو یاردگر
ب غیرگریه،که آنهم ب اختیارم نیست
ب رهگذارتو چشم انتظارخاکم وبس
ک جزمزار توچشمی درانتظارم نیست
@bi_to_be_sar_nemishavadd
ای طنین گام هـایت
بهـتـرین آواز عشــق
روح من در انتظارِ
یڪ سبد لبخند توست . . .
پاسـدار مدافع حـرم
@ravayate_fath
چنان با شهدا عجین بود ڪہ در سخنرانے هایش مے گفت:
"من با شهدا راه مےروم
غذا مےخورم و مےخوابم
و این آسایشے ڪه برای من شهیدان بوجود آورده اند هرگز نخواهم گذاشت پرچـم یامهــدی ادرکنے، آن ناله های رزمندگان در نمازهای شب و هنگام شب عملیات زمین بماند..."
حاج عباس عبدالهے همــواره در سخنرانے هایش میگفت: “جسمم را به خاڪ و روحم را به خـدا و راهم را به آیندگان مے سپارم ”
جزو بهترین تڪ تیراندازهای ایران بود او همواره سخت ترین راه را انتخاب مےکرد چه آن زمان که فرمانده گردان صابرین تیپ امام زمان(عج) لشڪر عاشــورا بود و چه زمانے که بعد از بازنشستگے نشستن را بر خود حرام کرد و راه سوریه در پیش گرفت...
منبع: کتاب مدافعان حرم، خاطرات شهید جاویدالاثر عباس عبداللهی
@zakhmiyan_eshgh
بسم رب الشهدا و الصدیقین
وقتی دست و قلم برای خدا یکدل میشود اینگونه نوشتن برای شهید آغاز میشود .
راستش مدتی درگیر اذن نوشتن بودم تا اینکه خدا خواست و شهید اذن نوشتن را در ساعت پایانی مسابقه دلگویه های آسمانی دادند تا اینکه نوشتیم و نوشتیم و با اشتباهی کل نوشته ها پاک شد و زمان تمام شد ,اما نه اینطور بگویم زمان با مقیاس دنیا تمام شد ولی زمان با مقیاس شهید که هیچ گاه تمام نمیشود.جامانده همیشه جامانده است چه در مسابقه و چه در ...
شهید نوید صفری ,شاید در یک نگاه از سه کلمه حرف هست اما خوب که نگاه می کنیم دنیایی از حرف است .دنیایی که سالها برایمان حرفها دارد , آنقدر دوید و آخر رسید .
او یکی از همین اهالی زمان ما بود ;نه بهتر بگویم یکی مانند ما ,با این تفاوت که آنقدر تارو پود وطرح و نقش های این زندگی را زیبا بافت تا بالهایی به وسعت آسمان پیدا کرد و نوید را آسمانی کرد ;تار و پودی که تشکیل شده بود از اخلاص و عبد واقعی ,احترام به پدر و مادر ,بر سر سفره حلال نشستن ,گذشت و ایثار وراستگویی و صداقت ,...
همه اینها را جمع کنیم میشود قدم گذاشتن در راه دفاع از اسلام و حریم آل الله ;میشود گذشتن اززندگی دنیایی و دلبستن به قرار اخروی; میشود تصمیم درست شهید نوید برای دفاع از حرم,
تصمیمی که او را راهی راه دایی و عمو و دوستان شهیدش کرد ,دوستان ناب شهدایی که هر کدامشان اگر در هر زمان دستت را بگیرند شهیدت میکنند از شهید رسول خلیلی گرفته تا شهید سعید علیزاده ...
او اجر زحمات چندین ساله اش را در برگه آخرین ماموریتش در بوکمال سوریه با امضا خانم زینب سلام علیها که شهادت در راه دفاع از حریم آل الله بود ,به زیبایی گرفت.
در لحظات پایانی سفر دنیوی خود
,چه خوش خرامان سبکبال از سوریه تا تهران
از معراج تا حرم
از حرم تا بهشت
بر روی دست ها دوید ,
آخر ارباب هوای نوکرش را دارد و با ادخلوها بسلام امنین به دیدار نوکرش می آید .
راستی سلام ما را به ارباب برسانید و ما را نزد ایشان یاد کنید و بگوید ما هم دلمان برای دیدارشان تنگ است . و منهم ینتظر می مانیم...
نویدانه
نوید زندگیمان باشید و دستی بر سر و صورت زندگیمان بکشید تا ما هم سبکبال و خوش خرامان راهی شویم .
به امید روزهای خوب و به امید شهادت
گر نگاهی به ما کند زهرا سلام الله علیها
التماس دعا
یازهراسلام الله علیها
@ra_sooll
دختران شهیدان «بلباسی» و «رجایی‌فر» از پدرانشان می‌گویند؛
با قاب عکس و چفیه پدرم صحبت میکنم
حالا بعد از شهادتشان خیلی وقت ها با قاب عکس و بیشتر با لباس و چفیه شان صحبت می کنم. مطمئن هستم پدرم صدایم را می-شنود چون به هر شکلی شده جوابم را داده و راهنمایی ام می کند.
به گزارش مشرق، فیلم را دوباره و چندباره نگاه می کنم، این بار برای آنکه دخترها را بهتر بشناسم. حتماً شما هم با من موافقید وقتی دو نفر در برنامه ای شبیه اردو از میان همه افراد دیگر، ترجیح می دهند کنار هم بنشینند، یعنی این دو نفر حسابی باهم صمیمی هستند. معنی اش این است که کلی حرف مشترک دارند و می توانند تمام‌مسیر را یک‌بند با هم‌صحبت کنند، حتی اگر مسیر تهران تا مازندران باشد.
«فاطمه بلباسی» و «مهدیه رجایی فر» کنار هم نشسته‌اند و مداحی را هم خوانی می کنند. فاطمه دختر شهید «محمد بلباسی» و مهدیه دختر شهید «حسن رجایی فر» است. شاید حرف مشترک آن‌ها آن روز که از دیدار می آمدند حال و هوای دیدار با آقا بوده، شاید هم دفاع از حرم و حتماً بخش زیادی اش صحبت در مورد باباهایشان بوده است، پدر هردوشان از شهدای خانطومان سوریه هستند، و شاید هم مهدیه و فاطمه در مورد آن نقطه اشتراک دیگرشان حرف می زدند، در مورد پیکر پدرشان که پس از دو سال هنوز برنگشته است.
چادر سفید گل گلی
شیرین‌ترین خاطره ای که از پدرم دارم هدیه جشن تکلیفم است
فاطمه دوازده‌ساله است، دختری آرام که شمرده شمرده صحبت می کند. می گوید کلاس چهارم بودم که پدرم شهید شد. «شیرین‌ترین خاطره ای که از پدرم دارم هدیه جشن تکلیفم است، چادر سفید گل‌گلی که پدرم از مشهد خرید. این چادر را نگه‌داشته‌ام تا جشن تکلیف زینب به او هدیه بدهم.» ( فاطمه خواهری دارد که چند ماه بعد از شهادت پدر به دنیا آمده و اسمش زینب است).
«آن روزهای نزدیک به جشن تکلیف، پدرم در مورد اینکه نمازم را اول وقت بخوانم خیلی با من صحبت می کرد، دوست داشت قرآن را حفظ کنم و در مورد حجاب از من می خواست مثل مادرم باشم و هرچه مادرم گفت انجام بدهم.»
آقا دعایمان کردند
دیدارمان خلوت و خصوصی بود؛ به‌خوبی آقا را می دیدم
حرف دیدار که می شود گل از گل فاطمه می شکفد، توضیح می دهد که: «دو بار دیدار رفتم، اولین بار تقریباً هفت ماه پس از شهادت پدرم بود که به دیدار دعوت شدیم، دیدارمان خلوت و خصوصی بود؛ به‌خوبی آقا را می دیدم. اولش فکر می کردم هنوز این صحنه را از تلویزیون می بینم، آقا مادرم را صدا زدند، در گوش زینب که تازه به دنیا آمده بود اذان گفتند و به من هم یک انگشتر هدیه دادند، روز خیلی خوبی بود؛ همانطور که فکرش را می کردم آقا خیلی مهربان هستند. قاب عکس پدرم که دست-نوشته آقا را دارد یادگاری نگه‌داشته‌ایم.»
تا اینجا را فاطمه بدون توقف هیجان‌زده تعریف میکند و بعد می گوید: «آقا آنجا گفتند درستان را بخوانید، من هم برای عاقبت بخیری شما دعا می کنم.»
نقطه دل پسند
آقا که نشستند ما هم عکس پدرانمان را بالا گرفتیم که آقا ببینند
«دیدار دوم، همین دیداری ست که بعد از آن در اتوبوس مداحی را تمرین کردیم، آن روز حسابی خوشحال بودیم، من و دوستم سعی داشتیم هرچه بیشتر جلو برویم که آقا را بهتر و واضح‌تر ببینیم ولی خب تلاشمان خیلی نتیجه نداشت، آقا که وارد شدند جمعیت بلند شد و همه به سمت جلو حرکت کردند به همین دلیل ما هم حسابی جلو رفتیم و به نقطه‌ای رسیدیم که دلمان می-خواست، حالا آقا را به‌خوبی می دیدیم. آقا که نشستند ما هم عکس پدرانمان را بالا گرفتیم که آقا ببینند.»
